Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ...http://www.blurb.com/books/5921480

                                                                                                       25/11/2014

Προσπαθώ να κρατήσω 
μακρυά σου τα θέλω 

προσπαθώ να μην σου πω πόσο σ' αγαπώ 

προσπαθώ να μην κλάψω μπροστά σου 

για να μην νομίσεις ότι προσπαθώ. 

Μόνο να σου πω πως τα σωθικά μου 
καίγονται

και παγώνουν μακρυά σου οι σκέψεις μου
 ανεβαίνουν 

μέσα σε σπηλιές κρύβονται και τ' αισθήματα

μου ξεσκίζουν την καρδιά και την ψυχή  

χτυπώντας μ' αόρατες γροθιές το στήθος

και σφίγγοντας πολλά σκουριασμένα μυστικά 

απ' την υγρασία της σκέψης. 

Προσπαθώ λοιπόν όλα αυτά όταν είμαι 
μακρυά σου

να τα κρατάω για 'μένα αν τα χέρια μου 

είχαν την δύναμη ν' απαλύνουν τον πόνο

στο μυαλό και στο στήθος θα ‘παιρνα

 μαχαίρια 

να ξεσκίσω τα σωθικά μου. 

Δεν το πιστεύω ,

δεν μπορώ να πετάξω έτσι τόσα μαγικά 
φτερουγίσματα αγάπης τόσα μαγικά φτερά 
που μου χαϊδεύουν την σκέψη,

τόση χαρά όταν η επαφή μαζί σου 
γίνεται μαγικά αληθινή.

Τότε χαμογελάνε όλα, 

όλα είναι μια ευτυχισμένη νεράϊδα 

που με το ραβδί της με κάνει να ‘μαι 
ο πιο ευτυχισμένος άνδρας του κόσμου.

Δεν θα καταφέρω και ‘γώ έρωτα μου 

να σου δώσω ποτέ αυτά που αξίζεις 

όχι γιατί δεν μπορώ , μα γιατί 
δεν είμαι άξιος 
ν' αγαπώ ένα άγγελο σαν εσένα. 

Δεν θα καταφέρω αυτά όλα τα θέλω 

αυτά όλα τα μαγικά πετάγματα της λογικής 

να τα κάνω πραγματικότητα για 'σένα

αξίζεις τόσα πολλά θέλεις τόσο λίγα 

κι αυτά τα λίγα είναι ένα απέραντο 
βουνό λατρείας για 'μένα. 

Προσπαθώ να μην σε πληγώνω,

ν' αγκαλιάζω αυτό το κορμί το θεϊκό 

σαν την πιο απρόσιτη θεά των ουρανών 

και να σε βλέπω, να σ' ακούω να χαμογελάς 
και τότε να καταλαβαίνω ότι ο παράδεισος 
ήταν εκεί σκοτεινός όταν εγώ πέρασα νύχτα. 

Προσπαθώ να σου πω ότι μια θεά 
δεν είναι  μια στιγμή μια θεά 
ανήκει στο πάντα κι ότι όταν 
ο ιδανικός χρόνος 
μου αφήσει ένα περιθώριο στιγμής 
θα  γίνω και ‘γώ Θεός κοντά σου. 

Προσπαθώ να περνάω μαζί σου τις μέρες, 
τις κενές ώρες και να ‘μαι ευτυχισμένος 

μέσα σε μια κόλαση που  με τραβά πλέον

προς το σκοτάδι του πνεύματος. 

Σαν καταραμένος πόθος για το κορμί σου,
ποθώ τα χείλη σου,ποθώ τον έρωτα μαζί σου 
και δεν φοβάμαι να πληρώσω 

μ' αιωνία φυλακή στην κόλαση στους αιώνες. 

Θα περιμένω προσπαθώντας να 'μαι κοντά σου 

ξέροντας ότι όταν χαμογελώ, κλαίω

κι όταν σου λέω σ’ αγαπώ μια άνοιξη φωτίζει 
μέσα μου την αράχνη που με τραβά

προς τον ιστό της μαύρης νύχτας. 

Μπορώ ν' αναπνέω μόνο γιατί υπάρχεις

και μπορώ να ζητώ την κόλαση 

γιατί όλα τ’ άλλα δεν μπορούν να πληρώσουν 

την ευτυχία που νιώθω για 'σένα. 

Μην χαμογελάς ,

γιατί δεν μπορώ ν' αντέξω τόση ευτυχία, 

άσε μόνο την σκέψη μου να σε βιάζει

και το κορμί μου ν' αλέθει την ψυχή σου

μέσα σε μια ηδονή που χαρίζει

την κόλαση σ' έμενα...

                                               ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                         ΖΩΓΡΑΦΟΣ   ΕΥΑ ΚΟΥΣΤΕΡΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ