Ο δρόμος των ερωτευμένων

              10/09/2014

Στα παιχνιδίσματα της γης 

συναντηθήκαμε

σ' ηλιοβασιλέματα ζωής 

μαζί βρεθήκαμε. 

Τώρα ο χρόνος κυνηγάει 

να βρει τ' αύριο

πότε στην Σμύρνη 

πότε στην Πόλη

μέσα από κλειστό παράθυρο

ή σ' ένα βρώμικο παράδεισο.

Μπορεί να ήσουν η βροχή 

ή ένα άγαλμα 

μπορεί να ήσουν η ψυχή 

που η τελευταία αναπνοή 
στην καταστροφή

την αγάπη έκλαιγε μες σ' ένα παρανάλωμα.

Εκεί το τέλος την αγάπη έπαιρνε 

σ' ενός αιώνα ένα ταξίδι

στης καταστροφής 

ένα κατάστρωμα. 

Τώρα σε βρίσκω σαν ένα πουλί 

ή μια νεράιδα 

ελεύθερη χωρίς μια σκέψη

που μπορεί να κλέψει 

την χαρά σου μ'  άλλονε.

Τώρα όλα αυτά τα δαχτυλίδια σου

σε κάνουνε θεά καθώς αναζητάς 

όλα τα χαμένα στολίδια σου

στο ραντεβού  πριν απ´ τον θάνατο

έκλαιγες αγάπη μου και μ' έκανες αθάνατο. 

Τώρα γυρνώ κοντά σου στης Σμύρνης 

τα χαράματα 

εκεί που οι άγγελοι μας φυλάνε 

αιώνια από της γης τα δράματα. 

Σε φιλώ γλυκά στο στόμα 

με μια αγκαλιά στο σώμα 

όλο στοργή κι απόγνωση 

ίσως δεν ήσουν εσύ που μ' έκλεψαν 

στο φως μες σε μια κόλαση.

Δεν ξεπερνώ ποτέ εσένα και τα μάτια σου 

καθώς ζητώ να βρω τα χαμένα τα κομμάτια σου
εδώ στης Σμύρνης το κακό συναντηθήκαμε

και με λυγμούς δάκρυα στα μάτια ξανά χαθήκαμε. 

Προτιμώ μες την ζωή να κυλιέμαι σε μιαν άβυσσο 

που κάθε αιώνα για ένα λεπτό θα με πάει στον παράδεισο.

Όλο σε χάνω κι όλο κλαις για τα δαχτυλίδια σου

αυτά που σου 'χω κρυμμένα στ' ουρανού 

κρυφά στολίδια σου.

Σ' αγαπάω κι όλο λες

ίσως αύριο να 'μαστε όπως χθες.

Στα παιχνιδίσματα της γης

συναντηθήκαμε

σ' ηλιοβασιλέματα ζωής 

μαζί βρεθήκαμε...

                                Σωτήρης  Σπηλιώτης