16/09/2014
Μου είπε ένας φίλος
ότι γράφω ερωτικά
ποτίζω με υγρασία,
με θλίψη τα χαρτιά.
Του λείπουν τ' αστεία
ανέκδοτα καυτά
χαμόγελα και χάδια
κι όνειρα απλά.
Να ξέρες φίλε Κεντέα
πόσα έχω στο μυαλό,
σαν σύρματα οι σκέψεις
τρυπάνε ένα σωρό.
Της λύπης της ψυχής μου
και των ματιών η φωτιά
είναι φωτογραφίες
που βγαίνουν μοναχέ
όταν η λάμψη αγγίζει
στροφές διαδρομές.
Ε ναι λοιπόν δικέ μου
λαϊκέ τραγουδιστή
η ζωή μας είναι αστεία
αλλά η όπερα αυτή
εσένα περιμένει
να διώξεις τα πουλιά
μ' αυτή την μαγική σου
κι όμορφη λαλιά.
Ε ναι λοιπόν βρε φίλε
ταπεινέ ταξιδευτή
να ξέρεις ότι η λύπη
που βγάζω στο χαρτί
είναι ίσως γιατί το δένδρο
που είπα να σε βρω
το 'χα εγώ για 'μένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου