ΣΜΥΡΝΗ

                                                            15/09/2014

Πόλη των δακρύων 

του αποχωρισμού  

των κατεστραμμένων

τα ματωμένα σου χώματα 

τ' ακριβά σου αρώματα

τυλιγμένα σε νεκρά κορμιά 

αναστέλλουν στ' αύριο τις ελπίδες.

Μόνο μακρυά σου

τι θλίψη τι πόνος 

και στις έξι το ραντεβού 

μου ψιθυρίζει χαρά. 

Μου ψιθυρίζει φύγε, φύγε τώρα 

δεν συγχωρούν οι πεθαμένοι

φύγε μην πέσεις στα σκυλιά 

τι κι αν αγαπάς την ζωή. 

Εδώ ο θάνατος παραμονεύει

κι αυτοί που χορεύουν 

δεν είναι ζωντανοί

είναι οι απόγονοι των διαβόλων.

Πόλη των δακρύων, 

πόλη του αποχωρισμού, 

των κατεστραμμένων. 

Τα ματωμένα σου χώματα 

ξυπνούν τον πόνο

και δάκρυα απόγνωσης 

ποτίζουν τη γη

όταν ανταμώνουμε αγαπημένοι. 

                                Σωτήρης Σπηλιώτης