20/10/2014
Πόσο ήσυχο είναι το ξημέρωμα
στ' αυτιά μου συνεχίζει
το βουητό του έρωτα
κι η καρδιά μου είναι στριμωγμένη
από ένα πόθο .
Μισή καρδιά ή και καθόλου
μου 'μεινε,
όταν σε σκέφτομαι
δεν έχω καρδιά
μόνο αυτό το έντονο βουητό
συναισθημάτων.
Μιλάς πάντα για 'σένα
για τον άνδρα σου,
για τον έρωτα σου,
νομίζεις ότι με απωθεί η σκέψη
με την δική σου ευτυχία.
Μα δεν συγκρίνομαι εγώ
μ' όλα αυτά που 'χεις στην καρδιά
γιατί εγώ είμαι όλα αυτά
τα όνειρα που κάνεις για σένα,
αυτά που δεν θα κάνεις πραγματικότητα.
Είμαι όλες αυτές οι στιγμές που δεν θα ζήσεις,
όλα αυτά τα τραγούδια που δεν θ' ακούσεις,
όλα αυτά τ' αγγίγματα
πόθου που δεν θα νοιώσεις,
όλα αυτά τα δευτερόλεπτα
που θα σε κάνουν σκλάβα και θεά
από το πάθος,
όλα αυτά θα 'μαι εγώ.
Ένα όνειρο, ένα θέλω
μια ελπίδα, μια ευτυχισμένη στιγμή
που 'μαι σίγουρος ότι γι' αυτή
θα ήσουν αιχμάλωτη όλη την ζωή σου.
Ένα απαλό άγγιγμα στα χείλια,
ένα φιλί στο λαιμό ,
την λέξη σ' αγαπώ αναπνέοντας
στο κορμί σου,
τα μάτια μου όταν κοιτάζουν
το γυμνό κορμί σου
για μια στιγμή ,αυτήν την στιγμή
που θα σου λείπει μια ζωή …
ΠΟΙΗΣΗ Σωτήρης Σπηλιώτης
ΠΟΙΗΣΗ Σωτήρης Σπηλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου