22/10/2014
Σήμερα η ησυχία
μου θυμίζει εσένα,
ένα ακόμη απόγευμα μόνος
μια χαμένη λατρεία.
Αισθήματα πνιγμένα
βουλιάζουν χορεύοντας
στην απέναντι Δύση
και 'σύ μαζί
εκεί απέναντι χορεύεις.
Μες στο μυαλό μες την σκέψη
και μαζί σου οι φροντίδες
για τ' αύριο.
Τι χαμογελαστά απογεύματα;
Πόσο θέλω να παίξω μαζί σου,
να σε δω στα μάτια
και να με κοιτάξεις
ειλικρινά, κατάματα παιδικά.
Μετά ν' απομακρυνθείς
χορεύοντας τον έρωτα.
Τι παιχνίδι η ζωή,
μέσα στην σκόνη του αμαξά
που περνά φωνάζοντας
την πραγματεία του.
την πραγματεία του.
Ακούγεται βαθιά στην Δύση
η φωνή του
και 'κεί κάπου χάνεσαι
και 'σύ μέσα στα παιδικά όνειρα.
Μέσα στα αστραποβροντήματα
των πετάλων, μέσα στην ερωτική σκόνη
και στα γέλια των άλλων παιδιών
απέναντι στην χρωματιστή Δύση
με τα δανεικά χρώματα του θεού,
με την δανεική ζωή,
με τον έρωτα των αναμνήσεων
για το πόσο σ' αγαπώ ακόμη.
Τώρα σε ζητώ
αυτό το μοναχικό απόγευμα
αυτό το μοναχικό απόγευμα
που είναι όλα ίδια
εκτός από 'σένα.
Πόσο μου λείπεις...
Μην αφήσεις την μοναξιά
να σε κλέψει πάλι
μόνο παίξε μαζί μου!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου