ΘΛΙΨΗ

                                                                        21/08/2014

Καίγεται από θλίψη το κορμί 

καθώς σε βλέπω κάποια στιγμή 

όταν σε θυμάμαι

και 'συ μόνο στα παιδιά

δίνεις αγάπη συντροφιά 

και 'γώ πόσο λυπάμαι. 

Γυμνή κόλαση φωτιά 

κι ας έχει η καρδιά φτερά 

μακρυά για να πετάξει

κάπου εκεί η λογική 

σ' αφήνει μόνη την ψυχή 

και στο κορμί σου λέει 

πως δεν πρέπει να κλάψει .

Ήμουν σίγουρος την βραδιά 

που πήρες εκείνη την φωτιά 

την πόζα την μεγάλη

πέταξες απλά ερωτικά 

μ' αγγελικά φτερά 

στης κόλασης τα κάλλη. 

Είσαι νεράϊδα με ραβδί 

μάγισσα,

μια κολασμένη αμαρτωλή 

που θέλω να σε κάψω

μα 'συ εκεί στη σιγουριά 

κάνεις στη θάλασσα βουτιά 

στης γης την άνομη καρδιά

και φεύγεις στην πίκρα πάλι...

                                          ΠΟΙΗΤΗΣ .   Σωτήρης Σπηλιώτης        

                                                       ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΥ   . ΖΩΓΡΑΦΟΣ