ΘΗΛΥΚΑ

               30/03/2014

Είναι κάποιες φίλες 

που εκτιμώ

γιατί έχουν κάποια 

διαφορετικά αγγίγματα

που περνούν

μες απ' το δικό μου το μυαλό

και κάνουν την ζωή μου 

με στριφογυρίσματα. 

Είναι κάποια θηλυκά 

που εξουσιάζουν την ζωή  μας 

όταν ξέρουν τον σκοπό

σ' αυτή την γη

που γυρνά απ' την κόλαση 

στον παράδεισο

την ψυχή μας.

                                  Σωτήρης Σπηλιώτης

                                                             εργο     ΛΙΛΙΚΑ ΑΡΝΑΚΗ

ΑΔΕΙΟ ΚΟΡΜΙ

       29/03/2014

Σε βλέπω σαν σκιά

το ξημέρωμα

να βγαίνεις από σπίτια 

μ΄ αρσενικά.

Άγριο ημέρωμα

του πόθου σου για ηδονή

χάδια έρωτα, 

κορμί παραδομένο .

Σ΄ άγριο πάθος αφανέρωτα

σημάδια στο κορμί 

σε σκιές σκοτεινές,

σε μπαράκια. 

Σε κρεββάτι όρθια 

ή σ' άδειες γωνιές

μες σε όνειρα,

ευτυχισμένες στιγμές.

Παθιασμένα τα χάδια 

σ΄ αγγίζουν ακόμα,

από τα νύχια σημάδια 

που άφησαν στο σώμα.

Με μαλλιά ανάκατα 

με κορμί πληγωμένο, 

σε σεντόνι του πάθους 

λευκό τυλιγμένο.

Γυρίζεις στο σπίτι

ένα ακόμη πρωινό

απ' του εραστή σου 

το παθιασμένο βραδινό.

Γυρίζεις σε μένα ένα 

άδειο κορμί, 

μα το μυαλό κι η ψυχή σου 

είναι ακόμη εκεί.

                            Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                       εργο         ΕΥΑ ΚΟΥΣΤΕΡΗ  ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΟΔΟΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ

         28/03/2014

Ξεχνάς τις στιγμές

που ζήσαμε χθες, 

έρχεσαι με μίσος ή με αγάπη 

που είμαι μου λες. 

Μα δεν έφυγα εγώ, ξεχνάς... 

Σου μιλούσα γι' αγάπη, παιδιά

και με μίσος μου είπες:
Θα σ' εκδικηθώ  μ' αυτά!!!

Λατρεμένες ψυχές,  

προδομένες ζωές ,

σε πεζοδρόμια πεταμένα χαρτιά...

Ανάταση, σκυμμένα κεφαλιά 

ανάταση, φθηνές σκέψεις 

που ανήκουν σε πλάτες 

που δεν αντέχουν πελάτες .

Στην ζωή την κρυφή 

δεν έχουν εμπειρία στη ψυχή

ακριβές στο μυαλό,

φθηνές φλέβες κρυφές, 
σκοτεινές,

δεν αξίζουν δεν αξίζουν 

αγάπη.

Μην σημαδεύεις,

δεν σκοτώνεις τα λάθη...

Που 'σαι ξεχνάς τις στιγμές

που ζήσαμε εχθές...

Λατρεμένες ψυχές,

προδομένες ζωές
φορτωμένες με πάθη.

                              Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                                                        εργο     ANGELA

ΝΕΡΑΪΔΑ

     26/03/2014

Πόσο μεγάλη άνοιξη 

έχεις στο κορμί 

εσύ μικρόσωμη κυρα 

που απ ΄τα χέρια σου χρώματα 

χιλιάδες μας αγκαλιάζουν.

Μας πάνε βόλτα 

και τις αισθήσεις μας 

στους ουρανούς ανεβάζουν

είσαι νεράϊδα του δάσους.

Τόσο όμορφη πολύ 

όσο ένα θεϊκό χάδι

μες σ' ένα όνειρο 

που ξέχασα ένα βράδυ. 

Είσαι εδώ κοντά  

στην άνοιξη αυτή που 

ξεκινάει πάλι …

Μας αγκαλιάζει την ψυχή 

και μ' ένα γλυκό φιλί

μας ξεσηκώνεις σε περιπέτειες 

σε μια ανέμελη ζωή. 

Πόσο μεγάλη άνοιξη 

έχεις στο κορμί ...

                                       Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                                          εργο        ANGELA

Ο ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ

   25/03/2014


Θέλω να είμαι ο πιο πολύτιμος

άνθρωπος που 'χεις στη ζωή,

θέλω απ' την ανάσα μου να αναπνέει 

η δική σου αναπνοή.

Θέλω το κορμί μου να σε πηγαίνει

βόλτες μαγικές

θέλω το κορμί σου να χορτάσει

χίλιες στο λεπτό στιγμές.

Χαμηλώνεις πάνω σ' ένα μυστικό

που ακόμα και για 'μένα είναι κρυφό.

Αν σου χάριζα την άδεια ψυχή ενός φτωχού 

θα φορούσες άραγε στεφάνι  του Μαγιού.

Ποσά άνθη, πόσες άνοιξες χαρμόσυνες γλυκές

όταν σ' έβλεπα στα μάτια κάποιες φορές

ένα πρόσωπο που για μένα ήταν θεϊκό

των ματιών σου οι καθρέφτες

το δικό μου μαγικό.

Θέλω να 'μαι ο πιο πολύτιμος 

άνθρωπος που 'χεις στη ζωή,

θέλω απ' την ανάσα μου να αναπνέει

η δική σου αναπνοή.

                                 Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                     εργο             ANGELA

ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

24/03/2014

Ναι εμείς δίνουμε

φτερά στη γραφή

και γίνεται μεγάλη

όταν μπορούμε. 

Με την φαντασία μας

να οργώσουμε 

το χωράφι του ποιητή

αρκεί να κάνουμε αυτό 

που μας αρέσει

και να αισθανόμαστε ελεύθεροι.

Η πνοή της σκέψης

είναι μεγάλη ελευθερία 

αρκεί να ανασαίνεις

με το δικό σου ρυθμό.

Μια ανάσα δική μας 

είναι  ο κόσμος όλος.

                                        Σωτήρης  Σπηλιώτης

                      

ΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΙΩΠΗ

       23/03/2014

Τι παράξενη σιωπή

μπορεί να 'ναι η βροχή 

που αγκαλιάζει τη ζωή 

ή ίσως μια σκέψη. 

Τι παράξενη σιωπή 

σαν πέφτει χιόνι 

κι επειδή 

η καρδιά αντέχει. 

Πόσο αλήθεια σκοτεινιά 

πόση μαγική φωτιά, 

στης καρδιά σου την φωλιά  

λες  να 'χει. 

Τούτη δα την σιγανή 

την αμίλητη στιγμή

που μόνο βλέμματα ψυχές 

μας μιλούν σε δυνατές

στου μυαλού μας τις σιωπές... 

Άνοιξε αγάπη μου την κουρτίνα 

να μπει φως θα τρελαθώ 

πια δεν μπορώ ,

άνοιξε η καρδιά δεν αντέχει.

                                       Σωτήρης Σπηλιώτης

ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ

             22/03/2014

Εκεί που απλώνεις

δίπλα στον ουρανό

εκεί που απλώνεις τα ρούχα 

δίπλα στον ήλιο τον χρυσό
εκεί θέλω να σ' αγκαλιάσω 

αν σε βρω

έτσι απλά με χέρια γυμνά 

με μια καρδιά που ζητά... 

Από 'σένα τίποτα 

από 'μένα πολλά...

Εκεί που απλώνεις
τα λευκά σου ρούχα
δίπλα σε χαμόγελα
θέλω να κρυφτώ 

στην αγκαλιά σου, 

μην κλαις ...

                                    Σωτήρης Σπηλιώτης

                                                                 εργο     ELIS  PANDORA

ΒΑΛΣ

       18/03/2014 

Θέλεις ρομαντισμό 

μου γράφεις,

μες το μυαλό σου πλάθεις

ένα βαλς,

μα εγώ σου λέω 

πως είσαι αμαρτωλή 

και κλαίω

σ' ένα αργεντίνικο ταγκό.
Έχεις ένα πάθος

που θα 'ταν μοιραίο λάθος

να σ' έβλεπα απλά ερωτικά 

κρυφά ρομαντικά. 

Απαλά θα σ' αγκαλιάσω

ίσως μπορεί να κλάψω

για τα μαύρα μάτια σου 

ή τα χρυσά μαλλιά.

Αν θα ΄ρθεις  σ' εμένα 

θα έχεις μια μόνο

της κόλασης αγκαλιά. 

Θέλω να σ' αγγίζω,

να σε χορεύω, να σε ζαλίζω 

στον δικό σου τον σκοπό. 

Βαλς θα 'ναι για 'σένα

μα στο μυαλό μου εμένα 

θα παίζει έναν παθιασμένο

Αργεντίνικο σκοπό. 

                                Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                              εργο       ΑΝΝΑ ΔΗΜΑΚΗ

Η ΓΑΤΑ

           17/03/2014

Θέλω να μιλήσω 

στη γάτα σου για 'σένα

θέλω να σ' αγγίξω 

κι ας είναι μπερδεμένα ...

Αισθήματα και φλόγες

μέσα στην καρδιά μου

αν έχεις ίδια μάτια 

με την γάτα σου έρωτα μου.

Θέλω να κοιτάζεις εδώ 

μόνο για μένα

κι άμα σε ρωτήσουν 

αν λίγο μ' αγαπάς 

να με δείς με μάτια 

γλυκά ερωτευμένα

και να ονειρευτείς

ότι είμαι δικός σου

του μυαλού σου ο εραστής.

Μπορεί σίγουρα να΄χεις

φιλιά, χάδια, αγάπες,

μαζί μου όμως θα΄χεις 

απίστευτες αυταπάτες

δεν θα 'σαι έτσι κοντά μου

απατηλή μικρή

σαν μια κοινή θνητή 

μα με το γάτο σου θα φτάνεις

στ' ουράνια απ' την γη.

Θέλω να μιλήσω 

στη γάτα σου για 'σένα

θέλω να σ' αγγίξω 

κι ας είναι μπερδεμένα... 

Αισθήματα και φλόγες

μέσα στην καρδιά μου 

αν έχεις ίδια μάτια 

με την γάτα σου έρωτα μου.

                                      Σωτήρης Σπηλιώτης

                                               φωτο  Ε Π

ΑΝ

          09/03/2014

Αν για μια νύχτα ακόμη

έβλεπα τις πράσινες φωτιές,

τα μάτια σου,

ίσως μπορούσα  να σε πήγαινα

σ΄ άλλες διαδρομές 

κι όχι εκεί που πηγές

και βρήκες συμφορές

σπάνιες ελπίδες, φτωχές

νωθρές στιγμές.

Ψεύτικες φεγγαράδες

βόλτες 

σε σαπισμένες ζωές.

Αν σε έπαιρνα αγκαλιά

ίσως ακουμπούσες πάνω

σ΄ ένα όνειρο αληθινό

και δεν σκορπούσες

την απίστευτη ομορφιά σου 

σε υπόγεια της μοίρας

που δεν έχουνε κανένα σκοπό,

σ' ανθρώπους που σκότωσαν

το δικό σου πηγαιμό

στο ταξίδι που η κάπνα 

θολώνει τον προορισμό.

Ουσίες, χόρτα και θυσίες

σβήσανε την λάμψη

απ' τα μάτια σου τα δυο,
μα εγώ σε θυμάμαι...

                                  Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                                 φωτοΧ.Μ

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ

           08/03/2014

Σ' ένα υπόγειο που λες 

ήταν αυτός ο καφενές

που είχε αγάπες απ´ το χθες 

έρωτες κρυφές διαδρομές. 

Σ' ένα υπόγειο εχθές 

διάβασα στίχους ερωτικούς

που σε προσέβαλαν 

σαν γυναίκα ερωμένη.

Ο ποιητής σ' είχε αν θες 

στα γόνατα απλά πεσμένη 

και μιλούσε για χάδια και φιλιά 

για ιστορίες με ψευτιά. 

Υποκρισία αν το θες 

δεν είναι έτσι οι έρωτες

εσύ κι άλλες όμως 

μου αρέσει είπατε αυτό... 

Της γυναίκας είναι το υπόγειο

που κυλάει μέσα στο μυαλό

είναι αυτός ο καφενές

που 'χει κι αλήτες ποιητές 

που απλά γράφουν αντρικά 

για του μυαλού την συμφορά. 

Είναι για με καταπληκτικό

πόσα τσιγάρα χάπια και ναρκωτικά

έχει αυτός ο καφενές 

που κάνει δούλες 

του μυαλού τις ομορφιές.

Σκέφτομαι τι κρίμα αν θες 

που έχουν γυναίκες όμορφες 

άγγελοι απ´ τον ουρανό 

την σκοτεινιά που 'χει ένας καφενές.

Μου αρέσει...

                                                     Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                            

ΟΤΑΝ Σ ΑΓΓΙΖΩ

                          07/03/2014

Όταν σ' αγγίζω 

το κορμί πόσες αισθήσεις

αγάπης έρωτα

μεθάνε στη στιγμή

που ένα χαμόγελο

γεμίζει ψευδαισθήσεις

που ένα χαμόγελο 

φωτίζει την ψυχή.

Είναι η ανάσα σου 

καυτό μολύβι 

που με σφραγίζει 

όταν τα χείλια σου φιλούν

με τόσο πάθος

τόση αλήθεια 

τόση αγάπη

και κάνουν τ' όνειρα 

μεθυσμένα να μας ξενυχτούν.

Αγκαλιαζόμαστε με δύναμη 

τη νύχτα

και του κορμιού ο πόθος ξεκινά

σ' αγγελικά ρίγη απελπισμένα 

σ΄ απαλά τεντώματα κορμιού 

όλο φωτιά. 

Είναι οι αισθήσεις αγγίγματα 

όλο πάθος

όταν ο έρωτας 

μας χαϊδεύει τα μαλλιά

είναι στιγμές που τα κορμιά 

παραδομένα μετράνε τ άστρα

εδώ στην γη σε μια αγκαλιά .

                                 Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                           φωτο  ΕΚ

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΡΟΠΟ

                04/03/2014

Δεν έχεις τρόπο 

να μου πεις 

πως μ' αγαπάς τρελή

και αλλού χαρίζεις το κορμί 

που αγαπώ και χάνω. 

Δεν έχεις τρόπο και μ' αφήνεις 

μοναχό να σ' αγαπώ

και δεν σε νοιάζει αν μισώ 

αν καταστραφώ 

ή αν για σένα εγώ πεθάνω.

Ξενύχτησα, γυρνάς

παγωμένη χωρίς ψυχή

την άφησες εκεί 

σε ξένα σκαλοπάτια

μαζί με το βιασμένο σου 

όλο σημάδια κορμί

που 'δωσες σ' άγνωστο 

που σ' έταξε παλάτια.

Κοιτάς αλλού

κοιμάσαι

και 'γώ με τη σκέψη μου 

ξαπλώνω δίπλα σου 

εσένα κατακτώ

με τα μάτια μου πόσο σ' αγαπώ

και νοερά σε χάνω.

Θα θελα να 'χα μια αγκαλιά

όλο έρωτα πάθος καυτό

όλο χάδια και φιλιά

που μαγικά θα με ταξίδευαν

από την κόλαση στον ουρανό

στου κορμιού σου τα σύννεφα απάνω.

Δεν έχεις τρόπο 

να μου πεις,

πως μ' αγαπάς τρελή

κι αλλού χαρίζεις το κορμί 

που αγαπώ και χάνω.

                                 Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                             εργο    ΕΛΕΝΗ   ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ