ΤΟΣΟ ΙΔΙΑ

ΤΟΣΟ ΙΔΙΑ     30.12.2014

Είσαι η γυναίκα 
των περασμένων, 

τόσο ίδια τόσο μοναδική

τόσο ατέλειωτα ερωτική 

και αγαπάς, ότι χάνεται 

στον χρόνο. 

Το ξεπερνάς ερωτευμένη 

ατέλειωτα χαμένη  στο μέλλον,

μυστήριο αν στο χθες 

κατοικούν εικόνες  του αύριο. 

Βρίσκουμε στο παρόν

τις φωτισμένες παραλίες

του χθες,

είσαι τόσο ίδια.  

Ξέρω τόσα μυστικά σου,

και όμως είσαι μια άγνωστη 

σκεπτική μάγισσα, 

πόσο η δροσιά σου

 θα με συναντήσει 

στο μέλλον, 

τότε που θα είσαι πάλι 

τόσο ίδια!!!

                                          ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                               ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΙΩΑΝΝΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ

                                                                                                                     29/12/2114

Μου λείπεις σαν κόλαση 

στο τέλος του χρόνου

και 'σύ περνάς 

μέσα απ' τα σωθικά μου 

καλά αλλού, μοναχή 

ξεσκίζοντας το μυαλό 

και την ψυχή,  

κάνοντας ζητιάνο την σκέψη 

και δολοφόνο τον έρωτα.  

Μια κόλαση είναι λίγη για δυο

σκέφτομαι αυτές τις μέρες 

που 'μαι μόνος .

΄Ετσι μου 'στειλε λίγο από 'κεί κάτω 

να μην αισθάνομαι για τ' αύριο 

ότι με πνίγει ο τρόμος,

μια κόλαση που σ 'αγκαλιάζω 

κι  αν δεν ακούς 

εγώ σου φωνάζω πως σ' αγαπώ

με καρφιά στα χέρια, 

με φωτιές που καίνε την μορφή σου 

στ' αστέρια... 

Μα εγώ δεν υπολογίζω την κόλαση 

μες την ψυχή μου, 

όταν μπορώ για ένα λεπτό μονάχα 

να  σ' έχω δίπλα μου καλή μου..

Σε λατρεύω!!!

                                                      ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης Σπηλιώτης

                                                             ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ 

 

ΠΕΡΝΑΝ ΟΙ ΩΡΕΣ

                  28.12.2014

Περνάν οι ώρες 

σαν άσπρα χιόνια 

περνάν κτυπώντας 

μες την καρδιά.

Πόσο σ' αγαπώ

πόσο σ' αγαπώ

και 'σύ κοντά μου 

αφήνεις χρόνια 

να με ποτίζουν μ' αίμα 

φωτιά .

Δεν υποφέρεις, 

ίσως δεν ξέρεις 

τι είναι η αγάπη 

μες την καρδιά .

Δίπλα μου είσαι 

ακούς τι λέω από μια μέρα

 με παγωμένα φτερά.

Πόσο σ' αγαπώ!

Αν ακούσεις πάλι την φωνή μου 

δεν θα 'ναι ίδια όπως παλιά 

θα 'χει ραγίσει 

απ' την αγωνία 

σαν χαλασμένη βρύση 

που δεν ξεδιψά. 

Έλα κοντά μου 

να σ' αγκαλιάσω, 

εσύ βρες τον χρόνο 

μία φορά

εγώ να γίνω τ' αεράκι 

που σε χαϊδεύει καθώς φυσά. 

Αν θες λατρεία να μην σε χάσω  

 άσε να σ' αγκαλιάσω 

  με χιλιάδες φιλιά .

Περνάνε οι ώρες 

σαν άσπρα χιόνια 

περνάν κτυπώντας 

μες την καρδιά.

Πόσο σ' αγαπώ...

                                                  ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης Σπηλιώτης

                                                      ΖΩΓΡΑΦΟΣ   ΓΙΑΝΝΗΣ  ΝΟΤΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

                                                                                                            27/12/2014

Μπορείς να στείλεις 

ένα μήνυμα αγάπης,

μπορείς να στείλεις

ένα μήνυμα σιωπής.

μπορείς ν σώσεις 
μια στιγμή ίσως αυταπάτης, 
ερωτικής δυστυχισμένης προσμονής.

Μπορείς τα θέλω και 

τις υποσχέσεις 

να μην τις ξέχασες 

την τρίτη μέρα σου κοντά

σε μια φίλη που σε πήρε από 'μένα 

σε μια φίλη που τα στήθη μου πονά. 

Ίσως καταλαβαίνω τώρα 

πως η ζωή με δυσκολία περνά 

μέσα απ' το στήθος 

και τα μέρη της καρδιάς μου

αφού δεν σ' έχει δίπλα της ερωτικά. 

Πόσο πόνω χαμένη μου ελπίδα 

φως απο κόλαση
μες τα μάτια στην ψυχή 

αισθάνομαι αυτές τις μέρες 

που δεν σε είδα, 

που δεν άκουσα την θεϊκή φωνή. 

Αν μ' αγαπούσες θα 'σουνα κοντά μου 

έστω κι έτσι από μακρυά 

δεν θ' άφηνες μόνη την καρδιά μου 

δακρυσμένη να μην μπορεί 

κι όμως να σιωπά. 

Μπορείς να στείλεις ένα μήνυμα αγάπης, 

μπορείς να στείλεις ένα μήνυμα σιωπής, 

να 'σαι σίγουρη δεν θα ναι αυταπάτης,

μα μιας τεράστιας ερωτικής

δικής μου προσμονής !!!


                                                      ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης Σπηλιώτης

ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

                                                                                                                            26/12/2014

Tι να πω για 'σένα 

όταν τα βράδια σε σκέφτομαι μονάχη, 

όταν ο πόθος μου φέρνει ένα δάκρυ, 

και σε λαχταρώ να φιλάς ηδονικά

το κορμί μου να με κυριεύεις 
μέσα στην ηδονή μου.

Ζηλεύω την θάλασσα που σ' αγκαλιάζει 

όταν μιλάς η ψυχή μου αναστενάζει 

μόνο μ' αλήθειες με κοιτάς 
μ' αυτό το βλέμμα 

και μου λες ότι μ' αγαπάς 

και 'γώ  σε νιώθω να με φιλάς.

Ξέρω ότι δεν μου ανήκεις, 

ξέρω ότι θες να ζήσεις

σ' αδυσώπητες κρυφές ελπίδες, 

με κρατάς στα χέρια σου

κι όμως λες δεν με είδες. 

Να 'ταν ο έρωτας καρδιά μου 
μια αμαρτία, 

μια κόλαση, να την πληρώσω

μέσα τα μάτια σου μόνο να σώσω 

τον πόθο  μου  όλο να σου δώσω

και ας πνιγώ μόνο να 'ναι 
στην αγκαλιά σου

κρυφό μου όνειρο 
θα 'μαι για πάντα δικιά σου...

ΠΟΙΗΣΗ      Σωτήρης Σπηλιώτης

ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ

                                                                                                            26/12/2014

Αισθάνομαι ακόμη τα χείλη σου 

να μ' αγγίζουν, να ρουφάνε την ζωή 

να σκορπάνε αισθήσεις

μαλακά, δυνατά, παθιασμένα 

να περνάν την ανάσα σου

που καίει σαν φωτιά. 

Αναδύουν στο πάθος μυστικά 

τις φλόγες του κορμιού 

και μιλάνε χωρίς ήχο

μόνο με τις αισθήσεις 

μόνο με το απαλό άγγιγμα

ανάσα μπερδεμένη 

με ευωδιές ηδονής κορμιού

και με τα γιασεμιά του Αυγούστου.

Μες σ' ένα χειμώνα Χριστουγέννων 

όνειρα ανάκατα, φλόγες, υγρασία

και φιλιά παιδικά

σε ώριμους χυμούς ηδονής 

μυρίζεις θέλω και μη,
σαν παρθένα θεά που η θνητή αγάπη 

πεθαίνει μπροστά της λέγοντας άψυχα 

στο τελευταίο βλέμμα σε λατρεύω .

Ναι, σαν θεά

τα φιλιά σου έδιναν εχθές 

την ευλογία του παθιασμένου κορμιού. 

Ναι, του κορμιού που θέλω,

της αγάπης που παλεύω να κρατήσω

παραδομένη στα χέρια μου.

Του πάθους που αρρωσταίνει τα χείλια μου 

από πόθο 

όταν δεν ακουμπάνε το δηλητήριο 

που έχεις στα δικά σου χείλη ...

Τρομαγμένος σε φιλώ 

και προσπαθώ να κρατήσω 

τα φτερά σου άγγελου κλειστά

μέσα στα χέρια μου με τα χείλη μου

και να σε δαμάσω με τα φιλιά μου.

λέγοντα σου πόσο σ' αγαπώ, 

πόσο σ' έχω ανάγκη, 

πόσο σε θέλω , φιλα με έρωτα μου 

το ξέρω ότι μ' αγαπάς!!! 


                                                      ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                            ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΑΡΕΤΗ ΚΙΟΣΙΔΟΥ

ΧΙΟΝΙΖΕΙ ΕΡΩΤΑ

                                                                                                              25/12/2014

Έκλεισαν τα όνειρα 

μακρυά σου

σαν χιόνια αόρατα

παγώνουν την χαρά, 

αφήνουν πίσω 

παγωμένες ψυχές

ακίνητες στιγμές 

και θλίψη. 

Χριστουγεννιάτικη θλίψη,

ερωτική θλίψη, 

σε θέλω, σε ζήτω 

σε ψάχνω μόνος

και  μου λες 

όταν τρυφερά σε φιλώ 

όταν στην αγκαλιά μου σε ποθώ
μου λες δεν μπορώ 

σ' αγαπώ  

σε θέλω μα άργησες 

και κοιτάς αλλού

μακρυά σ' αυτά 

που θεωρείς κοντά σου. 

Χιονίζει μέσα μου, 

χιονίζει όταν σε κοιτώ από χαρά 

μα με παγώνουν τα σύννεφα.

Ποσό σ' αγαπώ  

θα το καταλάβεις  

μόνο όταν αυτός ο χειμώνας

γίνει καλοκαίρι για την καρδιά σου,

θα το καταλάβεις

όταν σταματήσω ν' αναπνέω 

για 'σένα, όταν δεν υπάρχω 

στ' αλήθεια,

όταν γίνει η πραγματικότητα 

θλίψη, η αγάπη σκοτάδι 

και 'γώ ένα όνειρο

που θα σ' αγκαλιάζει κάθε βράδυ 

που θα σε φιλάει παντού στο κορμί 

που θα σ' έχει δίκη του στο σκοτάδι

και στο φως.

Ένα όνειρο όχι θλίψης 

μα καταιγίδας χιονιού, 

καμμένης σάρκας από ηδονή,  

από αισθήματα πάθος και πόθο 

που ιδανικά θα επιτρέπουν 

σ' αυτόν τον έρωτα να σφαδάζει 

μέσα σε νεκρούς παγωμένους

και να μεγαλώνει ν' ολοκληρώνεται

να κυριεύει εμάς.

Μόνο αυτή η αγάπη μου ανήκει 

μόνο αυτός ο έρωτας

είναι ο δικός σου στα όνειρα,

μόνο αυτή η χαρά θα διώξει 

την θλίψη της μοναξιάς, 

και θα δώσει ανοιξιάτικα αρώματα 

από σκόρπια τριαντάφυλλα, 

στην πονεμένη μου ψυχή. 

Μα ακόμη είμαι στον χειμώνα 
και υποφέρω 

χιονίζει όλα παγώνουν 

μα οι αισθήσεις της αγκαλιάς σου, 

τα φιλία σου με κρατάνε ζεστό .

Αντέχει να χτυπά η καρδιά 

όταν η ανάσα σου με τρύπα 

όταν τα χείλη σου ακουμπάν 

τρυφερά στα δικά μου 

κι οι μικρές κραυγές σου 

γίνονται βογκητά ηδονής 

μέσα σ' ένα μακρινό ερωτικό θέλω .

Ποσό μικρή είσαι ,

ποσό ερωτευμένος είμαι 

και ποσό τρομακτικά όμορφα 

Χριστούγεννα  μ' αγκαλιάζουν 

μόνο με την σκέψη σου
όταν είσαι εδώ δίπλα μου, 

μακρυά μου, μα τόσο κοντά..

Χιονίζει , ωωω τι υπέροχα Χριστούγεννα 

έρωτα μου!!!

                                        ΠΟΙΗΣΗ   Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΦΙΛΤΡΟ

Βαθύς συναισθηματικός 
κόσμος 

μας τριγυρίζει την καρδιά,

απλώνουμε τα χέρια απαλά,

τρομακτικά απλώνουμε τις ψυχές μας 

σε δάση χαμηλά αδιαφορίας 

και πληγωνόμαστε ανεβαίνοντας

στις πλαγιές των βουνών. 

Αφημένες ψυχές 

σαν καταραμένες 

ερωτικές κρυφές στιγμές

αφημένες, ξαπλωμένες

λες τον έρωτα να περιμένουν

το πάθος, τον πόθο. 

Αχ απλωμένα χέρια στον ουρανό 

λες κι είναι τόσο μεγάλο αυτό

ναι  αυτό είναι όλος ο κόσμος μας 

κι είναι ένα ερωτικό 

φίλτρο ναι αυτό 

για να μην σε ξαναθυμηθώ!!!

                                                    ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης Σπηλιώτης

                                                        ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΜΑΡΙΝΑ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ

ΞΕΡΩ

                                                                                              23/12/2014

Ξέρω ότι θα πονέσω 
μαζί σου

όταν τ' αστέρια 

μια βραδιά

θα χαθούν απ' τον ουρανό .

Ξέρω ότι η καταιγίδα

θα 'ναι τόσο βαριά

όσο ένα αστείο απλό, 

όλα αυτά όμως δεν αφήνουν

ένα έρωτα ιδανικό 

να χαθεί έτσι απλά. 

Απλά, δεν είναι η ζωή 
μόνο παραμύθια μα και κλάμα,
πόνο κι ερωτικά μυστικά.

Ξέρω ότι θα πονέσω μαζί σου 

αργότερα γι' αυτό πονώ

από τώρα και να ξέρεις 

είναι η πιο γλυκιά θυσία

που περνώ !!!

                                            Σωτήρης  Σπηλιώτης 

                                               ΖΩΓΡΑΦΟΣ   ΒΟΥΛΑ ΚΑΡΑΚΟΥΚΑ

ΝΑ ΞΕΡΕΣ

                                                                                                                                 23/12/2014


Να 'ξερες 
πόσο πολύ 
είναι
το λιγότερο.

                                                      Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                             ΖΩΓΡΑΦΟΣ    ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΝΔΡΕΟΥ

ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ Μ ΑΓΑΠΑΣ

                                                                                                                           22/12/2014

Προτιμώ να μ' αγαπάς

χωρίς να σ' έχω κοντά μου,

χωρίς να χαίρομαι την λάμψη 

του έρωτα σου πριγκίπισσα μου

παρά να με λυπάσαι. 

Προτιμώ να σ' αγαπώ 

σαν ένα μαγεμένο όνειρο, 

σαν μια μοναδική νύχτα,

σαν ένα θάνατο,

σαν το τέλος του κόσμου. 

Το προτιμώ από το να με λυπάσαι 

με  το να 'σαι κοντά μου 

γιατί μ' αγαπάς λίγο περισσότερο

γιατί δεν σ' άφησα περιθώρια 

και φοβάμαι περισσότερο 

να με καταδικάσεις στο μέλλον. 

Το προτιμώ μακρυά σου νεκρός 

παρά κοντά σου συμβιβασμένος. 

Ξέρω ότι μ' αγαπάς 

ξέρεις ότι σ' αγαπώ 

ότι η ζωή δεν κάνει χάρες 

παρά μόνο στα παραμύθια. 

Εμείς είμαστε μια αλήθεια, 

δυο ζωές, ένας όλεθρος έρωτα,

πλημμυρισμένης αγάπης 

που δεν κρατιέται

όμως προτιμήσαμε τον πνιγμό  

παρά τον αγώνα 

και δεν αφήσαμε τον εγωισμό 

να μας πάει  εκεί που 'πρεπε . 

Προτιμώ να μην σε ξαναδώ 

παρά να με λυπάσαι,   

δεν αντέχω να καταστρέφω 

άλλο τα όνειρα …

Δεν αντέχω να μην μ' αγγίζεις, 

να μην μπορώ να 'μαι κοντά σου, 

να μην καταλαβαίνεις 

όχι πόσο μ' αγαπάς εσύ

αλλά πόσο σε λατρεύω εγώ θεά μου .

Προτιμώ να μ' αγαπάς 

φύγε αν με λυπάσαι!!!

                                                  ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

Η ΣΤΙΓΜΗ

                                                                                             21/12/2014

Η κάθε στιγμή είναι πολύτιμη

η μια στιγμή ακόμη πιο ακριβή

μια στιγμή για πάντα

είναι ένα διαμάντι

που δεν ραγίζει

παρά μόνο 

από μιαν άλλη 

στιγμή!!!

ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΠΟΣΑ ΛΟΓΙΑ

                                                                                                                            20/12/2014

Πόσα λόγια να σου πω 

να καταλάβεις γιατί σ' αγαπώ 

φωτιές κι όνειρα χαμένα 

καμμένα σύννεφα οι καπνοί

με πνίγουν και χαμογελώ 

γιατί ελπίζω ότι τα όνειρα 

θα φέρουν ένα τέλος τραγικό.

Όχι, όχι εσύ, μα εγώ, εγώ 

θα τρέξω για να μπω ανάμεσα

σε σένα στ' ατύχημα 

να τελειώσω να χαρείς που σ' αγαπώ 

και να πεις 

τι κρίμα δεν θα τον ξαναδώ .

Αχ ανάσα που με καις 

στις χαμένες τις φωτιές

που ξεφεύγουν μες σ΄ άγρια νερά 

που δεν σβήνουν αυτές

μ' ανθρώπους που θέλουν να φύγουν 

μείνε εσύ εκεί κοντά  

στα μικρά και μεγάλα παιδιά 

κι άσε εμένα

ένας χάρος να με κοιτά

που δεν είμαστε κοντά. 
Πόσα λόγια να πω να σου πω;

Σ' αγαπώ...

Πόσα ποιήματα πάλι να γράψω 

όταν για 'σένα ένα μόνο θανατικό 

στην καρδιά σου θα μ' αφήσει 

να κλάψω, όχι γιατί εγώ δεν ζω 

μα έτσι απλά μ' αγαπάς

κι άφησες να σε χάσω. 

Πόσα λόγια να πω 

πόσο να προσπαθώ

να σου δείξω καρδιά μου την αγάπη 

όταν λες ότι μ' αγαπάς και 'σύ 

και στα μάτια κυλάει το δάκρυ .

Με τα νύχια σου στην καρδιά, 

με μαχαίρια κοφτερά

έλα να με κοιμήσεις,

να ξεχάσω εγώ 

ότι ζω ή δεν ζω 

να μην υπάρχουν γλυκιές αναμνήσεις. 

Πόσα λόγια να πω ότι σ' αγαπώ 

δεν υπάρχουν κρυμμένες εικόνες, 

μόνο μυστήρια καρδιά που κρυφά μ' αγαπά 

και μ αφήνει θυσία σε κολάσεις 

και ξεχασμένες μαντόνες. 

Πόσα ξέρεις να πω όταν μ' άφησες εδώ 

τελευταία γλυκιά μου ελπίδα 

είμαι εγώ εδώ ή αλλού  

όπου μπορώ να σε ξεχάσω  

της ζωή μου φροντίδα.

Να θυμάσαι πικρά 

όταν δεν θα 'μαι εδώ 

η αγάπη δεν είναι λουλούδι,  

η αγάπη είναι ζωή είναι χάρη στη ψυχή 

που τα πήρες μια μέρα μ' ένα τραγούδι. 

Δεν μπορώ να σου πω πόσο σ' αγαπώ 

γιατί έχεις στο μυαλό σου 

αποφασίσει

η θυσία είμαι εγώ η δική σου λύση,

όσο κι αν σ' αγαπώ  

αυτό που δέχομαι απόλυτα από 'σένα

μόνο με τα λόγια αυτά 

να 'χεις την δύναμη αγαπημένη
αυτή την φορά, 

να τραβήξεις την σκανδάλη εσύ για 'μένα. 
Πόσα λόγια να πω ότι  σ' αγαπώ 

όταν το μόνο που 'χω ένα όπλο

που στο δίνω τώρα κρυφά

σε παρακαλώ μες την ματιά  

να σημαδέψει καλή μου εμένα 

κατευθείαν στην καρδιά

εκεί που φανερά η μυστικά 

με πλήγωσες  και πεθαίνω για 'σένα. 

Πόσα λόγια να πω μόνο ότι σ' αγαπώ 

και πετάω μοναχός στ' ουράνια 

μ' ένα σώμα νεκρό 

μια ψυχή που πετά 

και γελά στην καρδιά της όταν κλαίει

λέει όμως την αγαπώ

και την άφησα εγώ 

πόσα λόγια εγώ να πω αυτή

δεν φταίει ...

                                                         ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης  Σπηλιώτης