ΠΟΝΑΣ...http://www.blurb.com/books/5921480

                                                                                                 31/10/2014

Φεύγεις γιατί δεν έχεις 

να δώσεις τίποτε άγγελε μου

φεύγεις κρυμμένη σαν πασχαλίτσα,

σαν πυγολαμπίδα που λάμπει

στα σκοτεινά μόνη.

Φοβάσαι ακριβώς τα ίδια, 

αυτά που δεν έχεις ζήσει

αλλά ακούς γύρω. 

Εσύ θα πικραθείς 

όταν νοιώσεις τον πόνο,

την γεύση της μοναξιάς .

Ψάχνεις στον ορίζοντα 

αυτό που δεν μπορείς 

να διώξεις από μέσα σου

γιατί όλα τ' άλλα είναι

άλλων σκέψεις.

Εσύ έχεις μιαν άλλη λογική 

που σε σπρώχνει σ' ένα βαθύ 

πέρασμα της ψυχής σου 

στην κόλαση μόνη.

Δεν το διαβαίνεις 

και τα ραγίσματα ανοίγουν 

τις πληγές σου. 
Ακόμη πονάς , φωνάζεις 

δώστε  μου τον παράδεισο τώρα 

κι ας περιμένει η κόλαση 

την ψυχή μου αύριο

και μ' αγκαλιάζεις ...

                                                 Σωτήρης   Σπηλιώτης

ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ .....http://www.blurb.com/books/5921480

  30/10/2014

Σκεφτόμουν σήμερα 

μακρυά τους να σε πάρω 

σ' άλλα ταξίδια της αγάπης 

να σε πάω .

Αν καταλάβεις πόσο σ' αγαπάω 

να μην κοιτάξεις του φεγγαριού 

όλες τις ψευτιές. 

Πόσο κοντά πόσο κρυφά 

θα κλαίει 

η καρδιά μου σ' άλλα ταξίδια  

για 'σένα έρωτα θα λέει 

αν δεν μπορώ ποτέ να σε ξεχάσω 

αν μες τα μάτια δεν μπορώ 

εσένανε να δω. 

Με πόσα λόγια λες

μια κουβέντα γι' αγάπη 

και πόσα θες για να κρυφτείς 

απ' ένα δάκρυ

ν' αφήσεις μόνο του τον άλλο

που σ' αγκαλιάζει

με την ψυχή με την φωνή 

μ' ένα αγγελικό του νάζι.

Είναι στ' αλήθεια μαγικά οι κερδισμένοι

αυτοί που ζούνε μόνο ερωτευμένοι 

κι αποχωρούν προτού 

με τον έρωτα πληγώσουν  

τα μαγεμένα τους όνειρα

που βούλιαξαν να σώσουν. 

                                                 ΠΟΙΗΤΗΣ Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                        ΕΡΓΟ   ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΠΑ 

ΤΟΤΕ ΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ...http://www.blurb.com/books/5921480

28/10/2014

Είναι δύσκολο να αναπνέεις 
ερωτευμένος

νιώθεις σαν χαμένος κρυμμένος 

από τα ίδια που πονάς, που θέλεις .

Μετράς τις ανάσες 

σαν ν' αγοράζεις ναρκωτικό

και χάνεσαι σε μια μέθη 

του κορμιού, του μυαλού,

είσαι σε μια θάλασσα συναισθημάτων 

που σε πνίγει.  

Παίρνεις κοφτές γρήγορες ανάσες 

ίσα να μην πονάει η καρδιά

και τις μετράς μια, δυο 

μια, δυο, κοφτές ανάσες, 

σαν να μετράς την θεϊκή αγάπη.

Την αγαπώ, μ' αγαπά 
την αγαπώ, μ' αγαπά

και  πάλι το ίδιο  
μέχρι να ξεθολώσει το μυαλό

μέχρι τα όνειρα να γίνουν 

μια πραγματικότητα κι οι σκέψεις 

να ξεφύγουν απ' την φαντασία .

Μέχρι τα χέρια ν' ακουμπήσουν δειλά

το σώμα, τα δάχτυλα να καλπάσουν

πρώτα παντού

οι παλάμες να ανέβουν θεϊκά 

στα όρια, στα δικά σου στήθη

και μετά έντονα να χαράξουν 

κάθε πεδιάδα του κορμιού

να οργώσουν και να σπείρουν

μέσα σου τον πόθο

και ν' αφήσουν μετά το πάθος 

να πλημμυρίσει τον αέρα

μέχρι που οι ανάσες να 'γίνουν 

δυνατές μεγάλες πόνος κραυγές

ηδονής κι απόγνωσης 

τότε ναι τότε... 

Αν κοιτάξεις στα μάτια και πεις σ' αγαπώ

τότε να ξέρεις

η αγάπη είναι δική σου 

τότε να ξέρεις, ζεις τον έρωτα. 

                                                     Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΠΟΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ...http://www.blurb.com/books/5921480

27/10/2014

Μια ακόμη μέρα χωρίς να σε δω

είσαι τόσο πολύ μέσα στην ζωή μου

μέσα στην σκέψη μου

έλα ν' αποκοιμηθείς κουρασμένη 

απ' τον έρωτα στην αγκαλιά μου. 

Παντού βλέπω εσένα 

παντού σε σκέπτομαι

θέλω να σου μιλάω τόσο απλά 

να σ' αγγίζω στην καρδιά 

και να χαμογελάς
έτσι όπως μόνο εσύ ξέρεις. 

Τι μεγάλη μέρα, τι ευτυχισμένη, 

όταν ξέρω ότι μπορείς να λυτρώσεις

την σκέψη μου

να κατακτήσω το κορμί, 

αυτό που τόσο λαχταρώ 

και να σ' αγγίξω ξεδιάντροπα και φθηνά 

έτσι όπως δεν μπορεί να το κάνει κανείς

μόνο εμείς οι δυο ...

Έτσι διστακτικά απαλά  

παίρνοντας θάρρος απ' το κορμί, 

μέχρι η ανάσα να ξετυλιχτεί

και να κυριεύσει όλο το κορμί σου .

Πόσες μουσικές θα μας αγκαλιάσουν 

σ' αυτόν 

τον ξέφρενο χορό των αισθήσεων 

γράψε μου και 'σύ ένα γράμμα 

με τις σκέψεις αυτές που δεν τολμάω 

να σου πω και δείξε μου τον δρόμο 

για την ευτυχία ή για τον θάνατο.

Άσε  με να σ' αγγίξω έρωτα μου ...


                                                       Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ....http://www.blurb.com/books/5921480

                                                                                                           26/10/2014

Όταν  είναι ερωτευμένοι 

κάποιοι άνθρωποι

ίσως ξεχωρίζουν,

προτιμούν ίσως την φωτιά

της ανατολής, 

την κόλαση της ψυχής,

απ' το πάγωμα της δύσης.

Έτσι αυτός ο καφές 

που δεν έχει κουλουράκια 

δεν έχει φαντασία 

πάθος, πόθο

είναι κρυμμένος πίσω 

από μια ακριβή φωτογραφία .

Ένας πικρός καφές

μπορεί να γίνει μια απελπισία 

ζωής πάνω σε λεπτές ισορροπίες 

δεν τα παρατάνε οι ερωτευμένοι.

Όσο κι αν η ψυχή τους περνάει 

από μια κόλαση συναισθημάτων

τα θέλω τους είναι μικρά, 

τόσο μικρά

όσο όλος ο κόσμος.
                   
                                    Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΖΗΤΙΑΝΟΣ-ΠΟΙΗΣΗ - POETRY ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

ΜΟΝΟΣ...http://www.blurb.com/books/5921480

                                                                                                                                       23/10/2014

Σε πίνω μέσα σ΄ ένα ποτήρι,  

σαν ζεστό καφέ σε πίνω 

βάζω μέσα μου το πάθος, 

την γεύση σου σ' αγγίζω και σ' έχω μαζί. 

Σε κουβαλώ κάθε στιγμή κοντά μου

και δεν σ' αφήνω να εξαντληθείς

ούτε ρουφώ όλη την γεύση 

όλη την γλύκα σου.  

Δεν σ' αφήνω να τελειώσεις 

πολλές φορές

γιατί θέλω πάντα την ευωδιά του πόθου

να μου αγγίζει σαν βιαστής τις αισθήσεις. 

Σαν μια θεά είσαι απέναντι μου 

και σε βλέπω μόνο εγώ 

μ' αρώματα που διαλύουν το μυαλό

και μ' οδηγούν σε πόθο και εξευτελισμό.  

Σαν ζητιάνος σε θέλω 
σαν υπαίθριος ηθοποιός

παίζω ένα θέατρο και πετάω 

μαχαίρια στον ουρανό

όλο και πιο ψηλά μήπως και σε φτάσω

μήπως σε καρφώσω και σε κάνω δική μου.

Έστω κι έτσι άψυχη μα δική μου

να παίρνει ο αέρας τ' άρωμα σου. 

την γεύση σου και μόνο

να σε ρουφάω αργά. 
Μπορώ μέσα απ' ένα φλιτζάνι να σε ρουφώ τόσο αργά

ώστε να  σ' έχω έως την επόμενη μέρα 

που με τον νέο καφέ

τα όνειρα θα γίνουν πάλι καινούρια,

οι ελπίδες θα ξετυλιχτούν

και τα πάθη της μέρας θα σ' αγκαλιάσουν.

Θ' αρχίσω να ζω πάλι

μια απόλαυση των αισθήσεων

και των αισθημάτων μόνος .

                        Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΣΗΜΕΡΑ...http://www.blurb.com/books/5921480

                                                                                                                     22/10/2014

Σήμερα η ησυχία 

μου θυμίζει εσένα,

ένα ακόμη απόγευμα μόνος

μια χαμένη λατρεία.

Αισθήματα πνιγμένα

βουλιάζουν χορεύοντας 

στην  απέναντι Δύση

και 'σύ μαζί 

εκεί απέναντι χορεύεις. 

Μες στο μυαλό μες την σκέψη

και μαζί σου οι φροντίδες 

για τ' αύριο.

Τι χαμογελαστά απογεύματα;

Πόσο θέλω να παίξω μαζί σου,

να σε δω στα μάτια 

και να με κοιτάξεις 

ειλικρινά, κατάματα παιδικά. 

Μετά ν' απομακρυνθείς 

χορεύοντας τον έρωτα.

Τι παιχνίδι η ζωή,

μέσα στην σκόνη του αμαξά 

που περνά φωνάζοντας 
την πραγματεία του. 

Ακούγεται βαθιά στην Δύση 

η φωνή του

και 'κεί κάπου χάνεσαι 

και 'σύ μέσα στα παιδικά όνειρα. 

Μέσα στα αστραποβροντήματα 

των πετάλων, μέσα στην ερωτική σκόνη 

και στα γέλια των άλλων παιδιών

απέναντι στην χρωματιστή Δύση

με τα δανεικά  χρώματα του θεού, 

με την δανεική ζωή, 

με τον έρωτα των αναμνήσεων 

για το πόσο σ' αγαπώ ακόμη.

Τώρα σε ζητώ
αυτό το μοναχικό απόγευμα 

που είναι όλα ίδια

εκτός από 'σένα. 

Πόσο μου λείπεις... 

Μην αφήσεις την μοναξιά 

να σε κλέψει πάλι 

μόνο παίξε μαζί μου!!! 

Έστω για λίγο. 
          

                                                   Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΖΗΤΙΑΝΟΣ...http://www.blurb.com/books/5921480

                                                                                                                      21/10/2014

Λείπεις

ήταν κι αυτό 

σαββατοκύριακο μιας φρίκης 

όταν σε σκέφτομαι 

μα δεν σου μιλώ, εσένα.

Το ξέρω ανήκεις 

σ' άλλα παραμύθια 

ξένα,

σ' άλλη αγκαλιά που εγώ 

δεν μπορώ τώρα ν' ανεχτώ. 

Το ξέρεις, 

μα ίσως θέλεις να υποφέρεις,

ίσως τα λόγια μου δεν έχουν 

για 'σένα ιδανικό σκοπό. 

Νεράϊδα είσαι 

μια καλή νεράϊδα 

που τραγουδάς για μένα 

σ' ένα ερωτικό ρυθμό. 

Κοντά σου 

θέλω να 'μαι πάντοτε κοντά σου 

να σ' αγκαλιάζω, να σου λέω 

πόσο σ' αγαπώ. 

Το ξέρεις, 

είμαι τρελά ερωτευμένος 

στον δρόμο σου σαν χαμένος 

χάθηκα κι εγώ .

Αν μου έστελνες ένα γραμμα, μια τελεία 

να 'ξερα πως ζεις λατρεία 

σ' αυτές τις ώρες που δεν μπορώ

μακρυά να κρατηθώ. 

Ζητιάνος 

θα 'θελα να 'μουν κοντά σου 

μόνο να ' χες τα μάτια τα δικά μου 

να με λάτρευαν όσο 

εσένα, εγώ...

                                                   Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΣΤΓΜΗ ΖΩΗΣ....http://www.blurb.com/books/5921480

20/10/2014

Πόσο ήσυχο είναι το ξημέρωμα 

στ' αυτιά μου συνεχίζει

το βουητό του έρωτα

κι η καρδιά μου είναι στριμωγμένη 

από ένα πόθο .

Μισή καρδιά ή και καθόλου 

μου 'μεινε,

όταν σε σκέφτομαι  

δεν έχω καρδιά 

μόνο αυτό το έντονο βουητό 

συναισθημάτων. 

Μιλάς πάντα για 'σένα 

για τον άνδρα σου, 

για τον έρωτα σου, 

νομίζεις ότι με απωθεί η σκέψη  

με την δική σου ευτυχία. 

Μα δεν συγκρίνομαι εγώ  

μ' όλα αυτά που 'χεις στην καρδιά 

γιατί εγώ είμαι όλα αυτά 

τα όνειρα που κάνεις για σένα, 

αυτά που δεν θα κάνεις πραγματικότητα.

Είμαι όλες αυτές οι στιγμές που δεν θα ζήσεις, 

όλα αυτά τα τραγούδια που δεν θ' ακούσεις, 

όλα αυτά τ' αγγίγματα 

πόθου που δεν θα νοιώσεις,

όλα αυτά τα δευτερόλεπτα 

που θα σε κάνουν σκλάβα και θεά 

από το πάθος, 

όλα αυτά θα 'μαι εγώ. 

Ένα όνειρο, ένα θέλω 

μια ελπίδα, μια ευτυχισμένη στιγμή 

που 'μαι σίγουρος ότι γι' αυτή  

θα ήσουν αιχμάλωτη όλη την ζωή σου. 

Ένα απαλό άγγιγμα στα χείλια, 

ένα φιλί στο λαιμό ,

την λέξη σ' αγαπώ αναπνέοντας

στο κορμί σου,

τα μάτια μου όταν κοιτάζουν 

το γυμνό κορμί σου

για μια στιγμή ,αυτήν την στιγμή 

που θα σου λείπει μια ζωή …


                                               ΠΟΙΗΣΗ      Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

                                                                                                              19/10/2014

Η ζωή παίζει παιχνίδια  

όταν χαμογελάς  

τότε ζεις

όσο κι αν είσαι μόνος  

όσο κι αν θέλεις

όλο τον κόσμο δικό σου

ένα χαμόγελο αρκεί

να ξεφύγεις και

να νιώσεις άνθρωπος . 

Ένα χαμόγελο  αληθινό

σου αλλάζει την ζωή …

                                                           Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΤΟ ΣΩΜΑ

                                                                             16/10/2014

Τις περισσότερες φορές που σου μιλάω

νιώθω τα σύρματα καυτά  

να με τυλίγουν κι  

αν είναι έρωτας ρωτάω

την καρδιά ή μια θλίψη που ματώνει

ευγενικά ψυχή και σώμα κάθε φορά.

Χαμογελαστά μάτια, αγγελικά 
πλασμένα ή αναρχικά,

χέρια σαν άρωμα της νύχτας ξωτικά

μαγικά χάδια να μοιράζουν κρυφά 

κι όλα αυτά είναι τα δικά σου

για 'μένα μακρινά άγνωστα μυστικά.

Κάνουν να νιώθω ένα έρωτα χαζό 

είναι πολλά χαμόγελα ερωτευμένα, 

είναι μπερδέματα που σφίγγουν το μυαλό 

δεν είναι άνοιξη ούτε καλοκαίρι 

μα είναι όλα μαγεμένα .

Ζούμε σ' ένα φθινόπωρο που μοιάζει

να 'ναι καυτό, μου μιλάς 

λες ότι σε παρασύρει

πότε η δουλειά 

και πότε μια συμφορά 

ίσως και μια σκέψη 

για κάτι αλλοτινό. 

Κάτι που χάιδευε ενός πόθου σου καρπό

που να σου 'λέγαν αστέρι μου μικρο

έχεις πολλά τώρα να κάνεις σ' άλλα μέρη

εκτός των άλλων έχεις όμορφα παιδιά 

έναν άνδρα που ορκίζεσαι 

ότι μέχρι να πεθάνεις 

θ' αναπνέεις δίπλα του θα σ' έχει αγκαλιά .

Μα κάποιες άλλες μαγικές μικρές εικόνες 

κάποια ραγίσματα στο σώμα στο μυαλό 

ξεφεύγουν λάμψεις από αγωνία κι ευτυχία 

για κάτι που ίσως δεν μπορώ να δω.

Νιώθω και 'γώ ανατριχίλα είναι η δημιουργία

είναι ένα πάθος, ένα κάλεσμα γλυκό,

είναι ένα πέταγμα απ' αυτά της σκέψης που ξέρεις 

έρωτα μόνο βλέπω εγώ 

ανεμοψιθυρίσματα γλυκά, ανέμου σκέψεις  

ανατριχίλα ίσως πόθο άσβεστο, φλογερό
είδα και ένοιωσα κάποια αμέτρητη στιγμή 

απ' αυτές που σαν χιλιάδες μικρές σταγόνες 

μας πλημμυρίζουν κάποτε μέσα στο κορμί. 

Τότε δεν ξέρουμε τι είναι ίσως μαγεία 

ίσως πάθος δυνατό 

ίσως μια ακόμη λειτουργία 

ενός κορμιού που δεν νικάει το καιρό .
Αλλάζει το αίμα μέσα σου το χρώμα 

κι έρωτας με τόξα, βέλη ρίχνει στην καρδιά

για μια ζωγράφο που μπορεί ν' αναπνέει

με κάποιον άλλο ερωτικά ακόμα

μα κάποιον άλλο ν' αγαπά
παθιασμένα κρυφά το σώμα.

                                 ΠΟΙΗΤΗΣ   Σωτήρης   Σπηλιώτης
                                  ΖΩΓΡΑΦΟΣ   ΜΑΡΙΑ ΓΚΕΡΤΣΟΥ

Ο ΕΡΑΣΤΗΣ-ΠΟΙΗΣΗ - POETRY ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ

                                                                           
                                                                                15/10/2014

Ένα φεγγάρι να μπορούσε να μας σώσει

από μια μιζέρια τόσο θηλυκή

άλλοι την λένε μοναχά μια προδοσία 

κι άλλοι ενός λαού ανόητου φωνή. 

Μονάχα οι τίτλοι όπως στην Ινδία

και σε πολλές χώρες στην Αφρική

αφέντης, Σε,ρ μάνατζερ κι όλοι

κάνουν τον προϊστάμενο ή τον διευθυντή.

Στα τετρακόσια ογδόντα ο καθένας 

αυτό που βλέπω όμως σιωπηλά

είναι οι τίτλοι σε μια επαρχία, 

τα καθρεφτάκια και τα ψεύτικα ασημικά. 

Πόσο πληγώνεις ρε πατρίδα όταν οι σκέψεις 

δεν είναι μόνο για τους ξένους που σε κυβερνούν

μα για τα ίδια τα δικά σου τα παιδιά σου

που είναι άρχοντες ακόμα κι αν πεινούν.

Χωρίς αγώνα δεν υπάρχουνε πατρίδες, 

ούτε και όνειρα ελπίδες για ζωή 

μόνο λαοί μίζεροι αποτυχημένοι 

που τους φοβίζει ο πλούτος κι η κατοχή.

Έτσι θα χάσουν όχι μόνο την άλλη μέρα, 

πρώτα θ' αφήσουν  την δική τους την ψυχή, 

αφού προδώσουν και πάνε παραπέρα, 

ενός λαού την ολοκληρωτική καταστροφή.

Ένα φεγγάρι να μπορούσε να μας σώσει

από μια μιζέρια τόσο θηλυκή

άλλοι την λένε μοναχά μια προδοσία 

κι άλλοι ενός λαού ανόητου φωνή... 

                                 ΠΟΙΗΤΗΣ  Σωτήρης   Σπηλιώτης

ΠΟΝΟΣ

                                                                               13/10/2014

Αυτή η βροχή  
όταν είμαι μόνος

μου δίνει μια προσταγή 

στην σκέψη κι ο πόνος

δακρύζει τα μάτια 

το μέλλον σκορπά,

ζητιάνος ή πόρνος 

μες σε κουβά μ' άπλυτα

που πετάνε στη βρωμιά 

που δεν μας αγγίζει 

μόνο στα σώματα αυτά 

που περνάνε μυρίζει. 

Λες να 'ναι αυτός 

που δεν πλένεται μόνος

η ψυχή που βρωμά, 

η ψυχή του κι ο πόνος. 

Αυτή η βροχή καθαρή 

χωρίς μέλλον, 

αν σταματήσει ξανά 

σ' αυτήν την υδρορροή 

δεν θα  τρέχει ο φόνος

που 'χω μες το μυαλό

επειδή φταις εσύ 

που 'μεινα μόνος.

Αυτή η βροχή 

με τρελαίνει λυσσάω 
και τα σίδερα σπάω 

του μυαλού προσταγές

κομμένες φλέβες, 

πεταμένες ζωές,

ζάχαρες ψυχικές πικρές

έτσι λιώνει ο πόνος ...

                                    ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                              ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΑΝΝΑ  ΔΑΜΑ 

ΧΩΡΙΣ ΜΕΛΛΟΝ....http://www.blurb.com/books/5921480

                                                              12/102014

Ξεκούρδιστο ρολόι η μοναξιά

χτυπά σιγά, 

χτυπά κρυφά

μα δεν σέβεται τον χρόνο.

Τον αφήνει πίσω 

ή λίγο μπροστά ίσως

λίγο πιο μπροστά 

απ' την κανονική ώρα. 

Μα ποιος νοιάζεται τελικά; 

Εσύ λείπεις 

και 'γώ δεν έχω ψυχή,

δεν έχω μάτια, δεν έχω ζωή 

τα πήρες μαζί σου 

κι ο χρόνος που 'χω 

είναι τελειωμένος. 

Χωρίς σταθερότητα 

απ' ένα χαλασμένο ρολόϊ

που χτυπάει μόνο 

για τις περασμένες 

αναμνήσεις

ένα χαλασμένο ρολόϊ 

χωρίς μέλλον.

                                       ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                                    ΖΩΓΡΑΦΟΣ   ΑΝΝΑ ΔΑΜΑ

ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

                                                                       10/10/2014

Μπορεί  να 'σουνα μια ρομαντική λίμνη 

εκεί μπορεί να διάβαζα όλα 

τα τελευταία νέα τ' ουρανού

εκεί να χόρευα με τους αγγέλους 

κρυμμένος μέσα στο δάσος

ψάχνοντας εσένα. 

Εκεί οι νεράϊδες και τα ξωτικά 

να κρυφοκοίταζαν 

και 'ναι η ερωτευμένη σου ψυχή

εκεί να μου 'στελνε μηνύματα ερωτικά

με μάγισσες και με Κενταύρους. 

Μπορεί και να 'σουν τ' αστέρια

που σκέπαζαν τον ουρανό,

αυτά που μάζευα μετρώντας ένα ένα 

μέχρι να σε φτάσω,

μέχρι να δω σε ποιο από πίσω

ήσουν κρυμμένη ζωγραφιά .

Μπορεί να 'σουν και τ' αεράκι 

που μου χάϊδευε τα μαλλιά και το κορμί 

τόσο απαλά τόσο ερωτικά

σαν να έπαιρνε την κάψα της καρδιάς μου  

μα όχι την ψυχή μου

αυτήν που και σήμερα σε ψάχνει  

χαμένε έρωτα μου.

Μπορεί και να 'σουν μια στάλα από βροχή 

μέσα σε μια καταιγίδα που πέρασε 

και να με περιμένεις για λίγο ακόμη 

μέσα σε μια φυλλωσιά σ' ένα δάσος .

Μπορεί και να σε βρήκα, 

μα ακόμη σε ψάχνω... 

                                  ΠΟΙΗΣΗ   Σωτήρης Σπηλιώτης

                                                            ΖΩΓΡΑΦΟΣ   ΑΝΝΑ ΔΗΜΑΚΗ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ...http://www.blurb.com/books/5727653

                                                                    06/10/2014

Περιμένοντας τις γιορτές

οι άγγελοι μαζεμένοι ετοιμάζονται

να γιορτάσουν

ετοιμάζουν τις χρυσές μπάλες

στολίδια και γιρλάντες

και τ' ασημένια κεριά

να χαρίσουν σ' αυτούς που 
μπορούν να ζήσουν την χαρά .

Δέντρα φορτωμένα με χιόνι,

ρόδια μαγικά,

μαγεμένες εικόνες, χιονισμένα δάση,

τοπία με ομίχλη και στο βάθος 

να φωτίζουν αστέρια την νυχτιά .

Όλα λάμπουν τις μέρες στη χαρά

καθαρά λευκά χιονισμένα 
ονείρατα κρυφά

νεραϊδένιες εικόνες με τα χρώματα
όλα μαγικά θεϊκά.

Ο Άγιος Βασίλης κι ο Χριστούλης 

είναι αγκαλιά σε ταξίδια νυχτερινά γλυκά

όλα αυτά είναι όλα τα Χριστούγεννα
που 'χω πάντα μες την καρδιά

τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά ...

                                             Σωτήρης  Σπηλιώτης