17/01/2014
Ξαπλώνεις κοντά μου
και βγάζεις από την καρδιά μου
εικόνες με θρύλους,
με καυτές ερωτικές ,
παραμυθένιες ψευτιες.
Σου φωνάζω έλα
μην φεύγεις ,
άλλα σε λατρεύω το ξέρεις
και μένεις χωρίς να με χαϊδεύεις
χωρίς όμως και ψέματα να λες .
Μες τα μάτια σου φέγγει
η αλήθεια που φεύγει,
η ψευτιά δεν αντέχει
τις δίκες σου συμπεριφορές.
Σε διαβάζω και σκύβω
χαμηλά το κεφάλι
υπομένω το τέλος
και δεν κλαίω φανερά.
Μόνο κλέβω από 'σένα
μες του μυαλού μου την ζάλη
και θυμάμαι ένα ένα
τα χαμόγελα τα παλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου