ΦΩΤΑ 2014

                                                                           06/01/2014


Αυτοί κι εμείς,
ένα ευχαριστώ 
στους τσαρλατάνους
της ζωής.
Πολύ όμορφο
αν και δεν καταλαβαίνω 
την άποψη της χαράς
σ΄ ένα κόσμο που βυθίζεται ...
Πολλές φορές τραγωδία είναι 
όταν η άγκυρα μαζί με το καραβάκι
βουλιάζουν και ΄μείς βλέπουμε
τ΄ ηλιοβασίλεμα που αργεί.
Μ΄ ένα χαζό χαμόγελο 
Ελληναράδες καθότι
βολεψάκηδες
κι αρχοντοραγιάδες .
Έτσι εδώ και χρόνια όλα 
είχαν μια απελπιστική πορεία 
προς την άβυσσο και μόνο εμείς
είχαμε το χαμόγελο της ηδονή της Τζιοκόντα
στα χείλη και στα μυαλά μας.
΄Ετρεχε δε βούτυρο από τάξη
μεσαία, υψηλή, χαμηλή, 
κι άμα καμία φορά τύχαινε
να ΄μαστε γεννημένοι 
από κανένα λίγο πιο γνωστό
τότε το κεφάλι μας 
τρυπούσε τον ουρανό
και τα πόδια μας ήταν πιο ψηλά
απ΄ το άντερο μας.
Την καλημέρα μου στους σχολιαστές
της καρδιάς μου
αυτούς που διαβάζουν 
για τον έρωτα στα βιβλία. 
Αυτούς που δεν βλέπουν 
τον ποιητή, το μουσουργό,  
μα κάνουν Θεό 
ένα τραγουδιστάκο . 
Αυτούς που το ποδόσφαιρο 
το ΄καναν εμπόριο και ξεγελάνε
όλους τους ανόητους
που ξεχνούν τον πραγματικό
αγώνα της Ζωής.
Αυτούς που αισθάνονται 
ότι οποιοδήποτε βήμα 
προς τα πάνω είναι ευλογία 
του Θεού για μια κλεψιά ακόμη.  
Αυτούς που οδήγησαν 
ένα λαό σ΄ αδιέξοδα
αυτούς, αυτούς, αυτούς...
Τι κρίμα  !!!! 
Μια κοινωνία για φτύσιμο
στο έλεος της ανθρωπότητας
για επιβίωση ζητιανιάς 
ακόμη επιβάλλονται οι καλύτεροι 
κι έρχονται οι καλυτερότεροι. 
Τι φόβος για το μέλλον; 
Θεέ μου φώτισε μας.
Πόσο ντρέπομαι...

                          Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                 εργο      ΖΩΗ  ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ