ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

                    12/02/2014

Ένα ακόμη πρωϊνό μ' ομίχλη

αγγίζει το μυαλό μου

στο πρωινό ξύπνημα 

κουβεντιάζω με τον εαυτό μου 

ψάχνοντας για αφημένες ελπίδες

εδώ κοντά 

μα η καταχνιά, η υγρασία 

όπως αγκυλώνει το κορμί 

έτσι δεν αφήνει και την σκέψη 

ελεύθερη. 

Βαριές κουρτίνες 

έχει ο ουρανός και σκεπάζει,

τα όνειρα και τις ελπίδες 

για το αύριο. 

Όσο νερό και αν ρίχνουμε 

στο πρόσωπο να ξυπνήσουμε

το μυαλό κοιμάται, 

μην αφήνοντας χώρο 

για τ' αύριο.

                            Σωτήρης   Σπηλιώτης
                                 εργο     ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ   ΡΑΠΑΤΖΙΚΟΥ