05/02/2014
μετρούσα τους χαμένους
απ΄ τον ουρανό σταλμένους
αγγέλους στη ζωή
και να μετά από χρόνια
μου ήρθε μες την σκέψη
η μορφή σου η αγγελική,
άτυχη φίλη παιδική.
Ήμουνα σε μια σάλα
κι έπαιζα με τ' άλλα
μικρά παιδιά,
σκέφτηκα την στοργή σου,
το χάδι, το φιλί σου
πόσο ήταν αγγελικά.
Πόσοι χαράς αγγέλοι
μ' ολόχρυσα φτερά,
είναι μέσα σ' ένα δρόμο,
σ' όνειρα, σε πόνο ,
σε μιας στιγμής χαρά.
Σκεφτείτε πόσα χάδια
χαμόγελα και νάζια,
μας δίνανε τροφή
στην σκέψη, στην καρδία
γι' αυτό απλώστε όλοι
τα χέρια και μέσα στην αγκάλη
βάλτε όλα τα παιδιά.
Κανένα να μην φύγει
μόνο ακριβά να νοιώσει
τα χέρια αγγελικά φτερά
κι αν στο δρόμο κάποια
ποτέ δεν καταλάβουν
την θεϊκή χαρά,
και πουν υποχρεώσεις
και μάταιες φροντίδες
πως ήταν όλα αυτά
κανέναν δεν θα πειράξει
κανέναν δεν θα πειράξει
γιατί όταν χρειαζόταν
μεγάλωσαν και 'γιναν
από χρυσά χέρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου