ΕΥΧΟΜΑΙ

           31/07/2014

Εύχομαι

η ψυχή σου σαν αερόστατο να 'ναι 

να κάνει ταξίδια στην πανσέληνο, 

κι από εκεί να μας τραγουδάει όπως παλιά. 

Εμείς να ταξιδεύουμε σε καρδιάς χαρές 

και να χαιρετάμε από ψηλά τα ηλιοβασιλέματα 

και τις μέρες τις καυτές 

γεμάτες έρωτα...
   
                           Σωτήρης  Σπηλιώτης 

                                          εργο ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΟ ΠΑΡΤΑΛΙ

                                                                          30/07/2014

Ένα απόγευμα γεμάτο 

με στιγμές 

σκεφτόμουν και 'σένα

φωτογραφίες πολλές στο μυαλό 

και λυπόμουν

όνειρα ξεχασμένα. 

Σ' ενός τσιγάρου τον καπνό 

με το φύσημα χανόσουν

και προσπαθούσα χαμένος να δω 

πάλι το ερωτικό 

είδωλο σου. 

Μα στη σκέψη φωτιές 

ιδρωμένες στιγμές 

σε ξεχνώ 

κι ας μην κλαις γιατί δεν ξέρεις. 

Πως σε ξέχασα εγώ 

κι ένα απόγευμα που τύψεις 

είχα ο τεμπέλης

ξέφυγα από 'σένα 

μικρή θεά για μια άλλη

που κι αυτήν δεν θυμάμαι τώρα πια 

φαντάσου το παρτάλι. 

Ε λοιπόν δεν θυμάμαι που λες

αν είπα και σε σένα  ακόμα, 

που έχω τώρα και ζω 

αν  σε λατρεύω
ή είμαι ακόμη σε κώμα ...

                                     Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                                              εργο  ΦΩΦΗ  ΚΟΥΚΑ 

ΡΑΝΤΕΒΟΥ

                                                                        28/07/2014

Μια γιορτή έχω και σήμερα

όχι για κανένα έρωτα μυστικό 

όχι για τα λόγια σου

ή για τη στοργή σου 

όχι για τίποτε σπουδαίο λοιπόν

να, για μια στροφή στο παρελθόν

μια ιδέα, ένα όνειρο,

μια αβέβαιη πράξη που ξεκίνησε!

Πίσω από 'κείνα τα χαμόγελα, 

πίσω απ’ τα βλέμματα αμηχανίας 

για το σήμερα, 

για το αύριο, πίσω από ‘κείνες

τις χάρτινες φωτογραφίες, 

τις ξεθωριασμένες ασπρόμαυρες

και τις μοντέρνες έγχρωμες

ειρωνεία τίποτε σπουδαίο 

το γαμημένο σας λέω .

Απλά η ζωή, απλά οι αξίες...

Η αξιοπρέπεια μωρέ, χαμένη στο χθες... 

Εξαφανισμένη στο σήμερα...

Γιορτάζω ίσως το παρελθόν

κοντά στις αναμνήσεις της γιορτής

της Αγίας Παρασκευής

και στις φωτιές του Άϊ Γιαννιού.

Ω!!! με τι λαχτάρα πηδούσαν 

όλοι τα αναμμένα ξύλα! 

Εκεί πηδούσαμε τη ζωή 
για πρώτη φορά!

Τη γαμημένη !!!

Εκεί χάσαμε πολλοί 

τα όρια απ’ τα παιδικά χρόνια.

Γι’ αυτό γιορτάζω μωρέ,

για τις αλήθειες που θα βρω
στο μέλλον.

Ναι, αυτές που έδωσα ραντεβού 

από παιδί...

                                 Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                         εργο     ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ  ΡΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

   26/07/2014

Σαν σήμερα 

της Αγίας Παρασκευής 

ανήμερα

στα μέσα του Ιούλη
άλλαξε η ζωή μου 

προς το καλύτερο ή το χειρότερο 

αυτό αν ήξερα ίσως να ήμουνα 

πιο βιαστικός

να 'ρθω στην αυλή σου 

εδώ του παραδείσου. 

Να 'μαι ένας μόνος φτωχός 

που σπέρνει την φωνή σου

ερωτικά με την χαρά 

ενός καινούριου δρόμου .

Σαν σήμερα έχανα μάλλον

τα πολλά 

κι έβρισκα τα λίγα 

αυτά που από θνητό 

με έκαναν Θεό

μέσα στην αγκαλιά σου 

πετώντας με τα φτερά σου

σαν σήμερα ...

                                   Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                            εργο    ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΜΕΝΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ

                                                                                25/7/2014

Μένεις κοντά μου 
από ανάγκη 

κι είναι η αγάπη 

ένα αστέρι ξεχασμένο
ένα ταίρι εκεί χαμένο

μες τους ουρανούς. 

Μίσος μίσος θα γεμίσει 

η ψυχή σου και τη λύπη 

θα 'χεις στην ζωή

πες μου ποιους.

Μένεις κοντά μου γιατί έχεις 

μια αγάπη όλο χάδια

που με τα δικά σου μάγια 

κάνουν να πετώ .

Μα  πόσο αντέχει 

ένα αστέρι όταν χάνει

αυτούς που 'χει 

τους πιο κοντινούς. 

Τα συμφέροντα

κι οι αξίες

λένε μαύρες ιστορίες 

για γονείς κι αδελφούς...

                                                                             Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ

                                                                24/7/2014

Θέλεις να φύγεις
από μια αγάπη
που δεν έχει τα φτερά
και 'γώ το μόνο που φοβάμαι
εκεί ψηλά
είναι τ' αύριο για σένα σιωπηλά
και κάποια δάκρυα για 'μένα
όροι ζωής
δεν με αφήνουν να σκεφτώ
μόνο ένα κλάμα
για το πόσο σ' αγαπώ.
Θέλεις να φύγεις
έχεις σκιές μες την ψυχή
πες μου τρελό
ότι ζηλεύω εγώ πολύ
και δεν μπορώ να καταλάβω
πως πονάς
τα ίδια λάθη πάθη
πόρτες κλειστές
θα μας γελάσουν και θα κλάψουν
νομίζεις στις συμφορές.
Μόνο δικός μας θά 'ναι ο γκρεμός
η αλήθεια ψέμα,
ο δικός μας ο καημός
εκεί στο βάθος θα σε περιμένω εγώ
καρδιά σε βούρκο
μα ακόμα σ' αγαπώ...

                               Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                  εργο   ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ  ΡΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

                                                                          23/7/2014
Είναι η αγάπη σύννεφο 
κι εγώ καραβοκύρης 
που βούλιαξε στον ουρανό
της σκέψης. 



Σωτήρης Σπηλιώτης 
έργο ΦΩΦΗ ΚΟΥΚΑ

ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΗ

                                                                         22/7/2014

Μένεις μόνη και κρυώνεις

άδειες πόρτες και μπαλκόνι 

παραθυρόφυλλα κλειστά

και 'συ σε μια γωνιά.

Σε μια σκιά 

σαν το κερί φωτίζεις 

μέσα απ' την καρδιά 

ένα δωμάτιο σκοτεινό. 

Λάμπεις, τρεμοπαίζει,ς 

αγωνιάς μα είσαι μόνη

μελετάς αν και κρυώνεις

με τα δάχτυλα μετράς μέρες 

που περνάς στο μπαλκόνι .

Κοιτάς και περιμένεις

κλείνεις καλά

τα παραθυρόφυλλα τα βράδια 

να μην σου φύγει

η ψυχή που είναι άδεια .

Ζωγραφίζεις στου μυαλού τις αντοχές

ένα άγγελο αρχάγγελο από το χθες

ξεχασμένες ελπίδες 

από καλοκαιρινές βροχές .

Μένεις μόνη και κρυώνεις  σκεπασμένη 

μ' ένα σεντόνι με λουλούδια δανεικά

απ' ένα έργο που ζωγράφισαν δυο χέρια

που 'δωσαν και πήραν 

στην ζωή χάδια πολλά. 

Μένεις μόνη και κρυώνεις 

άδειες πόρτες και μπαλκόνι

παραθυρόφυλλα κλειστά 

και 'συ χτυπάς κρυφά να μπεις

στου κορμιού σου την καρδιά 

καθώς ένας αρχάγγελος σε φυλά

κρυμμένος εκεί στα σκοτεινά 

και 'συ μένεις μόνη... 
                 
                                   Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                    εργο     ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΡΑΒΟΥ

ΦΥΣΑΕΙ ΤΟΝ ΙΟΥΛΗ

                                                                                21/7/2014

Φυσάει μέσα στο μυαλό 
δροσίζει το κορμί καμίνι

η θλίψη των περασμένων

όταν σκέφτομαι την ζωή μας.

Πόσα καλοκαίρια θα λείπεται

πόσα απογευματινά ταξίδια

θα βλέπω ηλιοβασιλέματα πόνου 

βράδια χωρίς αστέρια;

Η πικραμένη πανσέληνος

δεν θα χαμογελά μόνο θα φωτίζει

τους σκοτεινούς 

δρόμους τους μαγικούς,

αυτούς που σας πήραν.

Ευτυχώς μέσα στο καμίνι

της ψυχής μου φυσάει

τ' απογευματινά του Ιούλη

πίσω από τις σιδερένιες πόρτες

με τις καλαμιές

ο αέρας σκουπίζει την θλίψη 

κι αφήνει μια ακόμη αναπνοή 

στ' αύριο...

                                 Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                        εργο   ΦΩΦΗ  ΚΟΥΚΑ 

ΚΑΨΑ

                                                                20/07/2014

Κουρασμένα κορμιά
είναι οι σκέψεις
κουρασμένα κορμιά
που λυγίζουν 
στην κάψα,
στην αγωνία, στην δύναμη
και στο βάρος της ζωής.
Όταν η μέρα περνά
στο ηλιοβασίλεμα
εκεί δροσιά, εκεί χαρά,
εκεί κουράγιο.
Είναι μόνο η καρδιά μας, 
το μυαλό μας, η  ψυχή
αυτή η ψυχή
που τόσα έχω γράψει,
έχω παιδέψει, έχω φανταστεί
ή ονειρεύομαι
και προχωράνε μαζί κορμιά
καρδιές ψυχές, άλλες πέφτουν
άλλες αντέχουν, άλλες σταματάνε
όλες μαζί.
Όλες μαζί είναι δυνατές,
σίγουρες ότι κάποιες θα 'ναι κι αύριο.
Κουρασμένα κορμιά
πολλά και μόνα και το δικό μου
η καρδιά μου, η ψυχή μου
για 'σάς όλους.
Ωωωω τι κάψα... 

                                        Σπηλιώτης  Σωτήρης

                                                   εργο   ΦΩΦΗ  ΚΟΥΚΑ

ΡΟΖ ΜΠΑΛΟΝΙ

                                                17/7/2014

Μήπως είδες 

το ροζ μπαλόνι

που σου 'στειλα χθές

απ' την παραλία στο νησί.

Σε σκεφτόμουν 

καθώς απρόσμενα τα κύματα

έφεραν ένα μισοάδειο 

μπαλόνι στα ματιά μου. 

Δυο δάκρυα τα τελευταία

έφυγαν κύλησαν μακρυά 

από την μοναξιά μου

δίπλα στο ανήμπορο ροζ μπαλόνι.

Το πήρα στα χέρια

το φούσκωσα με όλη 

την λατρεία μου για 'σένα

έβαλα μέσα την ψυχή μου

αυτό πέταξε.

Ίσως κοντά σου Άγγελε μου...

                               Σωτήρης Σπηλιώτης

                                           εργο      ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΝΙΝΟΣ

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΚΑΙ ΜΠΑΝΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ

                                                        15/7/2014

Φέτος θα μαυρίσω
κι μ' αρέσει
που θα βλέπετε και 'μένα
μ' ένα σώμα
από μια παραλία εξωτική
σ' ένα όμορφο νησί
και στην Χαλκιδική.
Μα εγώ ο μαυρισμένος θα γελώ
στου γυφτάκου του Βαλάντη τον σκοπό
γιατί μέσα μου θα ξέρω πως αυτά
ήταν μπάνια μ' ένα λάστιχο παιδιά.
Θα λεγα πως είμαι σοβαρά
μαυρισμένος 
όχι από θάλασσα
άλλα από λιμνοθάλασσα.
Συναισθήματα κι αξίες το λοιπόν
στης πανσέληνου το άμοιρο παρόν
καθώς σκέφτομαι ότι είναι δυνατόν
με τον Βαλάντη να μαυρίσω αληθινά
φυτεύοντας στον κήπο
από το Πήλιο τα φυτά.
Κι έτσι απ´ το Πήλιο να έχω εξοχές,
μέρες αναμνήσεις καλοκαιρινές
κάνοντας ντους
όλες τις μέρες τις ζεστές 
έτσι μαύρος θα ´μαι από εξοχή
απ' την βρύση που 'χω ο τυχερός
μες την αυλή.
Μαυρισμένος όπως όλα τα φυτά
τα λουλούδια μα και τα ποτιστικά
όχι από θάλασσα
αλλά από λιμνοθάλασσα. 

                                    Σωτήρης  Σπηλιώτης

STARS POETRY 2014 : ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

STARS POETRY 2014 : ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΑΣΤΕΡΙΑ: Καλοκαιρινά αστέρια  Έντονα γυρίζει στο μυαλό   εκείνο το καλοκαίρι,  σαν χαμένο σήμερα  σαν θλιμμένο ηλιοβασίλεμα.  Μαγικές ώρες...

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Έντονα γυρίζει στο μυαλό  

εκείνο το καλοκαίρι

σαν χαμένο σήμερα 

σαν θλιμμένο ηλιοβασίλεμα. 

Μαγικές ώρες αιχμάλωτες 

σ' ένα παρελθόν μυστικών 

σ' ένα παρελθόν δευτερολέπτων 

όσο ένα κοίταγμα γίνεται αιώνιο, 

όσο ένα άγγιγμα μένει στο χρόνο, 

όσο το πάθος μέσα σε μια νύχτα 

λάμπει

σαν μια θάλασσα με πανσέληνο, 

σαν ένα ουρανό καλοκαιρινό, 

όσο μια ζωή. 

Το μυαλό θυμάται, 

το κορμί θυμάται,  

η σκέψη βασανίζει

όταν μετά την αλμύρα  

εκεί ανάμεσα στα νυχτολούλουδα

σε πήρα σαν Κένταυρος πάλι και πάλι. 

Εσύ σαν νύφη 

παρέδωσες το παρθένο σου κορμί 

στο πάθος καθώς από θεά 

έγινες γυναίκα και 'νιωσες

την κάψα του πόθου, 

να ορμά στην φύση των ηδονών. 

Δαμάστηκες σαν γυναίκα

και σφράγισες για πάντα την ψυχή μου 

εκεί  για 'σένα 

ανάμεσα 

στα καλοκαιρινά αστέρια... 

                                Σωτήρης  Σπηλιώτης

ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ

                                                                  10/07/2014

Εκεί κοντά
στις γαλάζιες ελπίδες του καλοκαιριού
με τις χρυσές αναμνήσεις
στις πορφυρές Ανατολές
και στις μεταξένιες Δύσεις.
Σ' έψαχνα και φέτος
στις βόλτες
και στα σοκάκια στα νησιά
μέσα σε παραλίες και μαγαζιά
σ' όνειρα με χρώματα
και με του γιασεμιού αρώματα
έψαχνα να σε γνωρίσω
απ' τα ρούχα που φορούσες
ανοιχτά χρώματα όχι έντονα
να πέφτουν επάνω στο κορμί σου
ελαφρά αγκαλιάζοντας τ' αέρινα
και το καπέλο σου ζάχαρη καραμέλα.
Μ'  ένα αποξηραμένο λευκό τριαντάφυλλο
έψαχνα τα μακρυά σου μαυρισμένα πόδια
πού αφήνουν το τέλειο αποτύπωμα
γυμνά στην σκόνη του δρόμου.
Μα δεν σε βρήκα
δεν σε βρήκα και φέτος έλλειπες
ήσουν άλλου μακριά μου
όλα τα ηλιοβασιλέματα 
μόνο νυχτολούλουδα έβλεπα στον δρόμο μου.
Έβλεπα απλές γυναίκες όχι εσένα
εσένα που ένα πρωινό στην παραλία
ακολουθούσα τα πιο όμορφα πόδια
το πιο όμορφο αποτύπωμα
δίπλα στην θάλασσα.
Μα και τότε σ' έχασα 
από ένα κύμα
είμαι ερωτευμένος μαζί σου...
Θα σε βρω άραγε κάποιο καλοκαίρι;

                                     Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                              εργο  ΦΩΤΕΙΝΗ  ΠΑΠΠΑ

ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΕΙΤΕ

                                                                 05/07/2014

Εσείς οι σταγόνες της βροχής 

μες τα μάτια

χαϊδέψτε την ομορφιά 

των περασμένων. 

Ο Μάνος, ο Μίκης ,

ο Σταυρός, ο Διονύσης

ευαίσθητα μας θυμίζουν 

ότι όλα είναι όμορφα 

όλα είναι μπροστά 

σ' ένα χορό των ξεχασμένων.

Απλώστε τους χορούς 

σ' όλη την καρδιά

μια καρδιά που σιωπά

σ' ένα στήθος

για όλης της Ελλάδας τα παιδιά. 

Αγκαλιαστείτε σιωπηλά με χάδια 

μέσα στου μεσημεριού την μοναξιά. 

Ζήστε τα παλιά

οραματιστείτε αξίες 

και δώστε δύναμη στην καρδιά 

σ' ένα χορό αληθινό ελληνικό !

Μαζί με το Ξυλούρη 

ή τον ζορμπά 

αγκαλιαστείτε 

μέσα σ' ονείρων την χαρά. 

Εσείς, οι σταγόνες της βροχής

αγκαλιαστείτε...

                                         Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                                 εργο ΛΙΛΙΚΑ ΑΡΝΑΚΗ

ΝΥΧΤΕΣ

                                                                  04/07/2014

Προδομένες νύχτες

χωρίς όνειρα

περπατούν γυμνές

μέσα σε καλοκαίρια.

Προσπαθούν ν' αγκαλιάσουν

ένα άστρο δικό τους

μα δεν ξεχωρίζουν κανένα

είναι όλα ίδια, φωτεινά

ίδια από μακριά.

Τα σκοτάδια  

φαίνονται ατελείωτα

ψέματα τα παραμύθια

για πρίγκιπες στ' αστέρια

και νεράϊδες στα δάση. 

Στην άκρη του ουρανού

όχι δεν είναι αλήθεια

να κοίτα αν μπορείς 

όλα φαίνονται ψεύτικα!

                                  Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                         εργο  ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΧΩΡΙΣ ΖΩΗ

Χωρίς ζωή 

Παραμυθιάζεις τον εαυτό σου 

γυναίκα

σ' έβαλαν χωρίς ψυχή 

σ' ένα τραπέζι νταβατζή

και 'γινες κομμάτια. 

Πρόσφερες δήθεν 

για τα μάτια 

ενώ το σάπιο σου κορμί 

πάλευε μ' ένα άρρωστο μυαλό 

χωρίς καμιά αναπνοή, 

μόνο μια κόλαση  

να βγάζεις για κάθε άνθρωπο,

απ' το στόμα το πικρό. 

Χωρίς ζωή φυσικά  

στα ίδια μέτρα με 'σένα

μια σκύλα γέννησες

τρελή παρθένα

που για άντρα βρήκε κι αυτή  

τον νταβατζή, τον νταβατζή... 

                                   Σωτήρης Σπηλιώτης

                                              εργο    ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ   ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

                               2/07/2014

Λοιπόν

άνθισαν τα σκοτάδια

της ψυχής σου!!! 

Απόλαυσε τα άνθη

της καταιγίδας 

που 'σπειρες!!!

Η νύχτα σου ανήκει... 

                                       Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                                 εργο    ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΝΙΝΟΣ