ΤΑ ΠΑΛΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

                                                                          30/05/2014


Θα σου χαρίσω 

της βροχής όλα τα παλάτια 

καθώς τα σύννεφα 

αγκαλιάζουν τα βουνά

και κλαίνε σιωπηλά 

για της καρδίας σου τα γινάτια, 

για μιαν αγάπη που κρυώνει και πονά. 

Με το χαμόγελο που 'χεις 

δεν δίνεις καμία σημασία 

σ' αυτά που έλεγες για χρόνια

απ' την καρδιά

ξεχνάς και δεν πονάς για μένα 

απλά ζητάς κι άλλα

σαν την βροχή πάνω στα κεραμίδια

ερωτευμένη  μες σε ζάλη 

με κρυφά πάθη τριγυρνάς.  

Θολά τα τζάμια απ' τα δάκρυα 

κοιτάζω μες το ξημέρωμα 

στην απέναντι πλαγιά

καθώς τα σύννεφα με τα μάτια αγκαλιάζω

και μια σκέψη  

πως είσαι εκεί μέσα κι έρχεσαι 

μου λυγίζει του μυαλού μου την φωτιά. 

Μην κλαις μόνη,

αν  σ' αγκαλιάσω θα σου χαρίσω 

πάλι όλα τις βροχής τα γινάτια

που σ΄ υποσχέθηκα τα βράδια σιωπηλά 

όταν τα χέρια μου αγκάλιαζαν εσένα 

και 'σύ με δρόσιζες μου 

πότιζες την ψυχή με έρωτα. 

Θα σου χαρίσω

της βροχής όλα τα παλάτια...

                               Σωτήρης   Σπηλιώτης

                                                           εργο   ΛΙΝΑ ΔΕΛΗΟΛΑΝΗ