ΣΥΝΝΕΦΑ

                                                                        7/5/2014        

Βλέπω κάτι σύννεφα 

απέναντι που ταξιδεύουν...

Έρχονται λες ή φεύγουν; 

Βλέπω κάτι σύννεφα μαύρα 

αγκαλιάζουν τον απέναντι λόφο,

σαν να θέλουν  να τον κατακτήσουν...

Είσαι εκεί, μεθυσμένη ακόμη 

παραδομένη στης θλίψης τα λόγια...

Αντίο, δεν μπορώ, χάρηκα, 

θα σε θυμάμαι

ή άφησες τα ψέμματα 

να κυλήσουν εκεί  σ’ ένα γκρεμό αληθινό!  

Πόσο σε σκέφτομαι... 

Θέλω ν’ ανοίξω την πόρτα 

 και να πετάξω εκεί δίπλα κοντά σου,

μα τα διπλωμένα παραθυρόφυλλα 

χτυπάνε θυμωμένα ακόμη απ’ τον αέρα 

και με φοβίζουν.

Σαν την ψυχή σου χτυπάνε 

την θυμωμένη, την πληγωμένη 

κι ακούγονται 

από μακρυά στον Άδη 

και στον ξεχασμένο παράδεισο. 

Σου στέλνω την σκέψη μου, 

πόσο δυνατή  να 'ναι 

να σε κρατήσει εδώ κάτω μαζί μας

κάτω απ’ αυτά τα μαύρα σύννεφα, 

γιατί ποιος ξέρει; 

Αύριο ίσως να φύγουν...

                                                    Σωτήρης    Σπηλιώτης

                                          εργο      ANGELA