ΠΟΝΟΣ

                                                                               13/10/2014

Αυτή η βροχή  
όταν είμαι μόνος

μου δίνει μια προσταγή 

στην σκέψη κι ο πόνος

δακρύζει τα μάτια 

το μέλλον σκορπά,

ζητιάνος ή πόρνος 

μες σε κουβά μ' άπλυτα

που πετάνε στη βρωμιά 

που δεν μας αγγίζει 

μόνο στα σώματα αυτά 

που περνάνε μυρίζει. 

Λες να 'ναι αυτός 

που δεν πλένεται μόνος

η ψυχή που βρωμά, 

η ψυχή του κι ο πόνος. 

Αυτή η βροχή καθαρή 

χωρίς μέλλον, 

αν σταματήσει ξανά 

σ' αυτήν την υδρορροή 

δεν θα  τρέχει ο φόνος

που 'χω μες το μυαλό

επειδή φταις εσύ 

που 'μεινα μόνος.

Αυτή η βροχή 

με τρελαίνει λυσσάω 
και τα σίδερα σπάω 

του μυαλού προσταγές

κομμένες φλέβες, 

πεταμένες ζωές,

ζάχαρες ψυχικές πικρές

έτσι λιώνει ο πόνος ...

                                    ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                              ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΑΝΝΑ  ΔΑΜΑ