15/10/2014
από μια μιζέρια τόσο θηλυκή
άλλοι την λένε μοναχά μια προδοσία
κι άλλοι ενός λαού ανόητου φωνή.
Μονάχα οι τίτλοι όπως στην Ινδία
και σε πολλές χώρες στην Αφρική
αφέντης, Σε,ρ μάνατζερ κι όλοι
κάνουν τον προϊστάμενο ή τον διευθυντή.
Στα τετρακόσια ογδόντα ο καθένας
αυτό που βλέπω όμως σιωπηλά
είναι οι τίτλοι σε μια επαρχία,
τα καθρεφτάκια και τα ψεύτικα ασημικά.
Πόσο πληγώνεις ρε πατρίδα όταν οι σκέψεις
δεν είναι μόνο για τους ξένους που σε κυβερνούν
μα για τα ίδια τα δικά σου τα παιδιά σου
που είναι άρχοντες ακόμα κι αν πεινούν.
Χωρίς αγώνα δεν υπάρχουνε πατρίδες,
ούτε και όνειρα ελπίδες για ζωή
μόνο λαοί μίζεροι αποτυχημένοι
που τους φοβίζει ο πλούτος κι η κατοχή.
Έτσι θα χάσουν όχι μόνο την άλλη μέρα,
πρώτα θ' αφήσουν την δική τους την ψυχή,
αφού προδώσουν και πάνε παραπέρα,
ενός λαού την ολοκληρωτική καταστροφή.
Ένα φεγγάρι να μπορούσε να μας σώσει
από μια μιζέρια τόσο θηλυκή
άλλοι την λένε μοναχά μια προδοσία
κι άλλοι ενός λαού ανόητου φωνή...
ΠΟΙΗΤΗΣ Σωτήρης Σπηλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου