23/10/2014
σαν ζεστό καφέ σε πίνω
βάζω μέσα μου το πάθος,
την γεύση σου σ' αγγίζω και σ' έχω μαζί.
Σε κουβαλώ κάθε στιγμή κοντά μου
και δεν σ' αφήνω να εξαντληθείς
ούτε ρουφώ όλη την γεύση
όλη την γλύκα σου.
Δεν σ' αφήνω να τελειώσεις
πολλές φορές
γιατί θέλω πάντα την ευωδιά του πόθου
να μου αγγίζει σαν βιαστής τις αισθήσεις.
Σωτήρης Σπηλιώτης
Σαν μια θεά είσαι απέναντι μου
και σε βλέπω μόνο εγώ
μ' αρώματα που διαλύουν το μυαλό
και μ' οδηγούν σε πόθο και εξευτελισμό.
Σαν ζητιάνος σε θέλω
σαν υπαίθριος ηθοποιός
σαν υπαίθριος ηθοποιός
παίζω ένα θέατρο και πετάω
μαχαίρια στον ουρανό
όλο και πιο ψηλά μήπως και σε φτάσω
μήπως σε καρφώσω και σε κάνω δική μου.
Έστω κι έτσι άψυχη μα δική μου
να παίρνει ο αέρας τ' άρωμα σου.
την γεύση σου και μόνο
να σε ρουφάω αργά.
Μπορώ μέσα απ' ένα φλιτζάνι να σε ρουφώ τόσο αργά
Μπορώ μέσα απ' ένα φλιτζάνι να σε ρουφώ τόσο αργά
ώστε να σ' έχω έως την επόμενη μέρα
που με τον νέο καφέ
τα όνειρα θα γίνουν πάλι καινούρια,
οι ελπίδες θα ξετυλιχτούν
και τα πάθη της μέρας θα σ' αγκαλιάσουν.
Θ' αρχίσω να ζω πάλι
μια απόλαυση των αισθήσεων
και των αισθημάτων μόνος .
Σωτήρης Σπηλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου