20/11/2014
Ίσως νομίζεις ότι ο έρωτας
είναι βροχή ή χιόνι στην ζωή
ή ένα παγερό πρωϊνό
όπου τ' αισθήματα εδώ
δεν έχουν θέση.
Είπες υπάρχω εδώ μπορώ
να σε κοιμίσω σαν μωρό
και να σου δώσω ένα ακόμη
σου παιχνίδι.
Το πιο πολύτιμο λοιπόν
δεν είναι άλλων μενταγιόν
μα το δικό μου της καρδιάς
χρυσό στολίδι.
Άστα όλα μια στιγμή,
ένα αιώνα μέχρι εκεί
να πορευτούνε
να πορευτούνε
οι ζωές μας σ' ένα αστέρι
ένα αστέρι μακρινό
που 'χεις τα χέρια σου ακριβό
και 'χει εκεί μέσα της ζωής
μου την αλήθεια
από έναν έρωτα ζητώ
που χάνεται στο παρελθόν
όλης της απελπισίας
την πικρή συνήθεια.
Δεν είναι ο έρωτας βροχή
ούτε καμιά θεϊκή γιορτή
να τον αγγίξουμε
σαν μια απλή συνήθεια .
Είναι κάτι το μαγικό
απελπισία φονικό
είναι ο χρόνος ερωτικά
που μας παιδεύει
όταν θέλει να τυραννά
όταν θέλει να τυραννά
ο διάολος με τα ξωτικά
ένα φτωχό στον έρωτα
τον ρίχνει, τον κυριεύει.
Αυτός ο αιχμάλωτος εδώ
σήμερα είμαι μόνο 'γώ
και 'σύ ψελλίζεις΄: Κανε υπομονή
κι εγώ σε θέλω, σ αγαπώ!
κι εγώ σε θέλω, σ αγαπώ!
Μα η δική μου η ψυχή
ματωμένη κλαίει και φεύγει.
Ένα ακόμη μυστικό
ερωτικό και μαγικό
που δεν το βρήκε
η αποψινή ημέρα
έτσι θα ψάχνουμε μαζί
μια ακόμη εποχή για την αλήθεια
ένα έρωτα που μας έκανε πέρα.
Αν ήταν ο έρωτας βροχή
ας ξεψυχούσα ένα πρωί,
όταν ξεκίνησε να βρέχει
στην καρδιά μου
δεν ήταν μόνο φονικό
στην καρδιά μου
δεν ήταν μόνο φονικό
ήταν το τέλος το πικρό
για την αγάπη σου
πριγκίπισσα μου...
ΠΟΙΗΣΗ Σωτήρης Σπηλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου