ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ

                                                                                                            26/12/2014

Αισθάνομαι ακόμη τα χείλη σου 

να μ' αγγίζουν, να ρουφάνε την ζωή 

να σκορπάνε αισθήσεις

μαλακά, δυνατά, παθιασμένα 

να περνάν την ανάσα σου

που καίει σαν φωτιά. 

Αναδύουν στο πάθος μυστικά 

τις φλόγες του κορμιού 

και μιλάνε χωρίς ήχο

μόνο με τις αισθήσεις 

μόνο με το απαλό άγγιγμα

ανάσα μπερδεμένη 

με ευωδιές ηδονής κορμιού

και με τα γιασεμιά του Αυγούστου.

Μες σ' ένα χειμώνα Χριστουγέννων 

όνειρα ανάκατα, φλόγες, υγρασία

και φιλιά παιδικά

σε ώριμους χυμούς ηδονής 

μυρίζεις θέλω και μη,
σαν παρθένα θεά που η θνητή αγάπη 

πεθαίνει μπροστά της λέγοντας άψυχα 

στο τελευταίο βλέμμα σε λατρεύω .

Ναι, σαν θεά

τα φιλιά σου έδιναν εχθές 

την ευλογία του παθιασμένου κορμιού. 

Ναι, του κορμιού που θέλω,

της αγάπης που παλεύω να κρατήσω

παραδομένη στα χέρια μου.

Του πάθους που αρρωσταίνει τα χείλια μου 

από πόθο 

όταν δεν ακουμπάνε το δηλητήριο 

που έχεις στα δικά σου χείλη ...

Τρομαγμένος σε φιλώ 

και προσπαθώ να κρατήσω 

τα φτερά σου άγγελου κλειστά

μέσα στα χέρια μου με τα χείλη μου

και να σε δαμάσω με τα φιλιά μου.

λέγοντα σου πόσο σ' αγαπώ, 

πόσο σ' έχω ανάγκη, 

πόσο σε θέλω , φιλα με έρωτα μου 

το ξέρω ότι μ' αγαπάς!!! 


                                                      ΠΟΙΗΣΗ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                            ΖΩΓΡΑΦΟΣ  ΑΡΕΤΗ ΚΙΟΣΙΔΟΥ