ΧΑΜΕΝΟ ΝΗΣΙ

                                                                                                                                                  5/12/2014

Αν λαχταρούσες ένα δρόμο που οδηγούσε μακρυά 

απ’ τα αρώματα του φόβους σε μακρινά νησιά μυθικά

θα 'πρεπε θαρρείς να ταξιδεύεις απ’ την Τροία στην καρδιά

μιας Ελλάδας ξεχασμένης μιας Ελλάδας που πονά.

Πήγα εις την Πόλιν μαγεμένος μ’ αρώματα ηδονικά

μ’ αγκαλιές σκυμμένα μάτια που με κοιτούσαν σιωπηλά.

 Μύρισα αέρα, πήρα ανάσες, τ’ όνειρα βγάλανε φτερά 

πέταξαν πάνω απ’ το νησί μου το βρήκα, Πρίγκηπο ήρθα ξανά 

καίνε τα πόδια μου οι στράτες αν ήμουνα κατακτητής 

εδώ θα τελείωναν οι μάχες της δίκης μου υποταγής.

Δεν σταματώ το χαμένο νησί δεν είναι δικό μου

δίκη μου είναι όλη η γη Τροία, Αϊβαλί και Σμύρνη 

Αττάλεια, Άγκυρα αφημένες σε κατακτητή.

Χαμένο νησί είναι η πατρίδα που την πιέζουν πάλι αυτοί 

που ξέρουν να παίζουν μες σε θέατρα τον ρόλο του κατακτητή.

Μέσ’ του μυαλού μου τις εικόνες γυρνώ πάλι εκεί 

που μεγάλωσαν οι Αρχαίοι στης Μικράς Ασίας την Ελληνική γη.

Είναι φτωχός ο Οδυσσέας ήθελε απλά μια επιστροφή,

ένα ταξίδι για χαμένους μετά της Τροίας την καταστροφή. 

Ένας Αλέξανδρος ηγέτης πονά, πεθαίνει, κατακτά 

και μια Ελλάδα που ανασάνει γιατί στα μάτια τον κοιτά. 

Αυτός είμαι, αυτή είναι η Ελλάδα από Σπαρτιάτες, 

γενιά ηρώων τρομερή από ημίθεους όπως ο Αχιλλέας,

ο Θησέας, τιμή στον Έλληνα Ηρακλή!

Ναι, απ’ αυτήν την ράτσα είμαι απόγονος κατακτητών

που δόξασαν στην ιστορία κι όχι φτηνών ρουφιάνων προδοτών.

Δεν επιστρέφω στην Ιθάκη, επειδή ωρίμασα ιστορίες να πω, 

να δείξω ότι η αιχμαλωσία, η αποτυχία 

θέλει σκέψη άγριων ευρωπαϊκών σκυλιών.

Αγγίζω δρόμους που θαυμάζω, δρόμους χαμένους στην ψυχή 

μόνο τον θάνατο έχω μπροστά μου που πολεμάει την αυγή 

για να κρατήσει τα κατεκτημένα από τους ξένους ιδανικά 

αυτά που ‘πλασαν οι Θεοί μας στ' αρχαία χρόνια τα Ελληνικά.

Αυτό έχω μέσα μου το πάθος τα όνειρα, την αρχαία Ελληνική καρδιά 

που με ‘φέρε σ' έναν αιώνα  να απαιτήσω και να δω 

μαζί μ’ άλλους ήρωες τον ήλιο τον ανατολικό. 

Μια σχέδια δεν φθάνει να πολεμήσεις πειρατές 

μία ψυχή όμως καταφέρνει και διώχνει όλους τους ληστές

 που απαιτούν, που ζουν στην χώρα που γέννησε όλους τους σοφούς

κι όχι τους άσχημους παλιάτσους που κυβερνούν πολιτικούς. 

Βλέπω σ’ Ανατολή και Δύση, βλέπω Βόρεια μα και στο Νοτιά

αυτά που ανήκουν σ’ εμένα  τα θέλω πίσω, είναι Ελληνικά. 

Ιθάκη και χαμένα νησιά πια δεν υπάρχουν μόνο σχέδια μεγάλα στα μυαλά, 

ηρώων που ζουν στην χώρα που ποτέ δεν πεθαίνει, που ποτέ δεν πονά.

Έχω στα βάθη της ψυχής μου το δικό μου Ελληνικό νησί,

έχει μέσα μια θάλασσα την Μεσόγειο κι όλη την γύρω Ελληνική γη 
οι Λαιστρυγόνες κι οι Κύκλωπες καιρός να πάρουνε στα χέρια 
ένα Ελληνικό σπαθίνα πολεμήσουμε για τ’ αστέρια 

αυτά που μόνο ήρωες αφήνει πίσω η ζωή!

                                           ΠΟΙΗΤΗΣ  Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                                  ΖΩΓΡΑΦΟΣ  Λίνα  Δεληολάνη