Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

ΠΕΤΑΜΕ

                                                                                 12/12/2014


Περιμένεις εκεί στις γωνιές
και στις λάμψεις των ματιών
εκεί μέσα στα χαμόγελα 
πίσω από μισές λέξεις των ουρανών
τις κρυφές ελπίδες.
Ονειρεύεσαι σεντόνια 
ν' αποκαλύπτουν το βελούδινο κορμί σου
βίαια να σπρώχνουν τα χέρια μου 
τις λευκές άμυνες της καρδιάς σου
και ν' αρπάζουν με πάθος 
τ' αφημένο σου κορμί στις σκέψεις. 
Όλες οι γωνιές της ψυχής σου 
να δαμάζουν τις αισθήσεις
και να μαστιγώνουν το κορμί
μέσα στο πόθο μου.
Ιδρώνεις, φοβάσαι σκέφτεσαι 
μα ο έρωτας σου δείχνει 
τον δρόμο της αγάπης.
Περιμένεις εκεί στις γωνιές 
και στις λάμψεις των ματιών 
με σφιγμένα τα χέρια,  
με σφιγμένο το στομάχι,
με τους μυς της κοιλιάς 
να ζητάνε μανιασμένα την ηδονή,
τα φιλιά πάνω στην σάρκα σου.
Ξαπλωμένη μέσα στα τριαντάφυλλα
ανάμεσα στα ροδοπέταλα
αποζητάς τα χέρια αυτά 
να σε σφίξουν, να σε σπάσουν 
να σε δαμάσουν, 
μέσα στην αγκαλιά μου 
κάνοντας σε ευτυχισμένη 
μ' απέραντη τρυφερότητα. 
Πως αφήσαμε μοναχό τόσο πάθος;
Πετάς πάνω απ' την γη,
ματώνει η σκέψη μου απ' το πόθο
μα όταν σ' αγκαλιάζω γιατρεύω 
κάθε πληγή
απ' τα μαχαίρια της αγάπης. 
Ξέρω, ξέρω ποσό με πληγώνει
και σε πληγώνει όταν το πάθος 
ορμάει μέσα μας και μας κάνει 
να πετάμε στους ουρανούς
μα εμείς πετάμε... 

                      Σωτήρης   Σπηλιώτης




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΟΣΟ ΙΔΙΑ

ΤΟΣΟ ΙΔΙΑ     30.12.2014 Είσαι η γυναίκα  των περασμένων,  τόσο ίδια τόσο μοναδική τόσο ατέλειωτα ερωτική  και αγαπάς, ότι χάν...